Droombaan

Vroeger, toen je nog klein en onbezorgd was, had je vast en zeker een droombaan voor ogen. Mijn droombaan verschilde per week, als het niet per dag was. Van kapster tot dierenverzorger. Toen ik wat ouder werd wilde ik ballerina worden, compleet met tutu en spitzen, maar helaas -of gelukkig?- is dat nooit mijn beroep geworden. Hoeveel mensen belanden uiteindelijk op de stoel van hun droombaan? 

Vroeger waren er geen bezwaren voor een baan. Je koos je droombaan op basis van je interesses. Waarom nadenken over salaris, status en doorgroeimogelijkheden als je gewoon de hele dag zou kunnen doen wat je het allerliefste doet? Ik knipte er vrolijk op los. Mijn barbies gingen toen al aan een hippe bob (zo asymmetrisch als wat) en ook het gras moest er aan geloven. gewapend met schaar en kam lag ik op zomerse dagen op het grasveld in de achtertuin. Tot groot verdriet van mijn vader knipte ik niet het hele grasveld, dus kon hij alsnog het gras maaien.

Is het überhaupt mogelijk om vanaf jongs af aan te kunnen bedenken wat je later wilt gaan worden en dit ook daadwerkelijk uit voert? Blijkbaar wel, het is een minderheid... maar toch, chapeau. Hoe mooi zou het zijn als je bedenkt arts/ brandweerman/ kapster te worden als 5 jarige kleuter en dat dit tot op de dag van vandaag in je volwassen bestaan je betaalde baan is? Ik ken weinig tot geen mensen die dit waargemaakt hebben, dus dat geeft ook maar aan hoe moeilijk het is om op jonge leeftijd al een beroep te moeten kiezen. Voor alle duidelijkheid, ik vind 15 ook jong.

De jeugd mag op haar 15e, met verse jeugdpuistjes, al kiezen welke richting zij op wilt voor de toekomst. Uh, hallo! Dan ben je toch zeker wel met andere zaken bezig dan je toekomstbaan?! Ik koos tussen neus en lippen door de opleiding Toerisme en nee, hierin voorzag ik vroeger niet mijn droombaan en sterker nog, ik ben er niet eens werkzaam in momenteel. Uiteraard keek ik, samen met mijn ouders, wel naar de mogelijkheden van de opleiding... maar ook daarin weer de vraag, hoeveel mensen voeren een functie uit zonder de benodigde papieren? Ik hoop dat de chirurgen en piloten onder ons zich niet aangesproken voelen!

Jarenlang, en nog steeds, kan ik mij afvragen wat nou mijn ideale droombaan is. Waar word ik blij van? Maar dan komen er ook weer praktische belangen om de hoek kijken, want ik wil mijn hypotheek ook kunnen betalen en vergeet de capsules van mijn Nespresso niet! En wat dacht je van reisafstand, werktijden en het 'opbouwen' van je CV. Nee, niet je centrale verwarming, die andere! Uiteraard beperkt dit mij ook in die vrijheid van de keuze naar een droombaan. Doe ik mijzelf allemaal aan, dat kan ik niemand anders verwijten.

Toch blijft het lastig, want stel... ik ben weer 15 en mag mijn studiekeuze opnieuw doen. Wat wordt het dan? Ik denk nog steeds de opleiding Toerisme, want de studiereisjes en gezelligheid waren niet mis en mijn gezonde dosis verstand en kennis heeft me uiteindelijk tóch gebracht op een plek waar ik het heel goed naar mijn zin heb. Waar je vroeger voornamelijk dacht aan de droombaan an sich, komt een stukje organisiatie en collega's ook om de hoek kijken. Zie daar maar eens een geschikte droombaan in te vinden, dan doe ik het zo slecht nog niet in deze zoektocht. Dat neemt niet weg dat er altijd nog dromen zijn... enne, die spitzen hangen nog steeds in mijn huis als herinnering aan mijn droombaan die ik vroeger had. Dromen mag!

bron afbeelding