Gadverdamme!
27-11-2013 00:00
Bah! Wat heb ik er een hekel aan. Baaldagen. Gadverdamme. Ken je dat, zo'n typische baaldag? Nou hier had ik er een. Luister en huiver.
De ochtend begon al vroeg, om 5.28 hoorde ik iets in de vorm van peutergehuil, maar stopte dit ver weg. NU EVEN NIET! Om 5.32 was het dan echt zo ver. Gekrijs! "Fleeeeeees" hoorde ik nog net door mijn kussen heen -die ondertussen op mijn hoofd lag-. Damn, waar was de nanny als je haar nodig had? Aangezien mijn wederhelft nog ver in coma lag na een avondje doorhalen op de tennisbaan (voel je de sneer? Wrraaaauw!) gooide ik mijn benen uit bed en kon de dag beginnen. Optimaal genieten zouden we.
Mijn kledingkast bood niet veel soeps. Ik had niets om aan te trekken en had al helemaal geen schoenen! Een online zoektocht leverde al helemaal niets op, want niets was leuk. Alles was te duur en nergens vond ik wat ik zocht. Ik wist eigenlijk ook helemaal niet wat ik zocht. Uh, volg je me nog? Vervolgens slofte ik door het huis met sneakers en een oude trui. Gezicht op onweer. Zonder make-up! Geluk dat er niemand spontaan aanbelde die dag. Het enige wat ontbrak was eigenlijk nog een blauwe enveloppe in de brievenbus van mijn vrienden van de Belastingdienst. Grrrr....
Het weer deed die dag ook lekker mee. Ik kon nog net wat contouren op het fietspad zien, mijn overige uitzicht bestond uit regendruppels. Grote druppels, kleine druppels... voor de afwisseling, dat dan weer wel. Over de lucht nog maar niet te spreken. Een hele dag binnen zitten is wat me te doen stond. Gelukkig moest ik nog poetsen en boodschappen doen. De dag werd alsmaar mooier en mooier.
Ik kon me er niet toe zetten, poetsen. Ik werd al moe van mezelf, laat staan dat ik ondersteboven het bad had moeten schrobben. Hallo!? Ik beperkte mijn poetsgedrag tot stofzuigen en de vaatwasser leegruimen. Nou vooruit, wat chloor in het toilet en we konden weer voor de dag komen. Ik geloof dat de award voor luie huisvrouw al onderweg was. And the winner is...
Op televisie trokt de ramp van de Filipijnen mijn aandacht. Met het schaamrood op de kaken overzag ik mijn eigen baaldag nog eens. Ok, er was wel degelijk een verschil. Realitycheck! Nam niet weg dat mijn baaldag er nog steeds was, helemaal toen zoonlief begon aan het leeghalen van de boekenkast en deze vervolgens door mijn woonkamer verspreidde. Adem in, adem uit. Ten slotte scheurde hij nog even een boek kapot. Als kers op de taart van deze mooie dag.
Ik raapte mezelf bij elkaar en ging tóch maar boodschappen doen. Gelukkig zat er een bejaard echtpaar voor me op de weg en kon ik met 5 km/uur genieten van het fantastische uitzicht. Asfalt en regen. Ieder nadeel hep z'n voordeel zou onze Johan zeggen. Gelukkig stond er een etenje met vriendin op de planning en dat maakte mijn baaldag een beetje goed. Uiteraard mét make-up en zonder sneakers. En daarna ging ik mijn mandje in en werd vervolgens wakker op een nieuwe frisse dag. Baaldagvrij!