Hij komt, hij komt...
12-11-2013 00:00
Mijn ouders besloten mij op zesjarige leeftijd te vertellen dat Sinterklaas niet bestond. Ik weet het nog goed, mijn broer was 8 en begreep ondertussen dat níet Amerigo de wortels aanvrat -maar mijn vader-, ik was er kapot van! De eerste fase van mijn verwerking was ingetreden; boosheid!
Al die jonge jaren had ik in een illusie geleefd, hoe kwam ik hier toch weer bovenop? De tekeningen waar ik uren op had gezeten, de talloze liedjes die we uit volle borst meezongen bij opa & oma thuis. Rode wangen van de spanning op pakjesavond. De handschoen van Zwarte Piet -die verdacht veel op die van mijn oma leek- om de deur en het snoepgoed wat met minstens 75 km/uur tegen je voorhoofd werd gesmeten. Poef, weg illusie... welkom in de volwassen wereld.
In de volwassen wereld -zeg gerust Sinterklaasloze wereld- moest men surprises maken. Yeg... Ik geloof dat ik hier nooit zo'n fan van was. Inspiratieloos maakte ik dan een televisie -origineel!- of een grote doos met snippers en zooi. Het cadeautje had dan uiteraard het formaat van een luciferdoosje. Good luck. Het budget hiervoor was 5 gulden (stenen tijdperk) en ik zal je eerlijk vertellen dat ik me daadwerkelijk niet meer kan herinneren wat voor cadeautjes ik kreeg. Dat zegt genoeg...
Nu mijn zoon bijna de magische leeftijd van 2 jaar bereikt, beginnen de kriebels weer te komen. Ik kan mijn 'gemiste jaren' inhalen via mijn zoon. Vol overgave stort ik me in deze nieuwe fase. Overal waar Sinterklaas op afgebeeld staat, vraag ik mistens 3 keer hoe deze goedheiligman heet. "Klaasss". Vooruit, we keuren 'm goed. Ook de chocoladepietjes & -sintjes staan alweer in huis, maar die redden het meestal niet tot de volgende dag. Zoonlief blijkt naast zijn liefde voor "Klaasss" ook een voorliefde voor "lokkolaaa" (vertaald: chocolade) te hebben. Geef hem eens ongelijk.
Volgende week gaan we Sinterklaas in het echt bekijken en mag ik me uitleven op cadeautjes kopen en schoenen zetten. Misschien zet ik mijn eigen schoen -formaat lieslaars- er ook wel naast, want mijn voorliefde voor Sinterklaas mag op zesjarige leeftijd dan wel bruut verstoord zijn, maar tegenwoordig klopt mijn hart vol verwachting als de TNT postbode voorbij komt rijden. Zijn busje volgeladen met pakketjes (Zalandooooo). En rijd dan niet stilletjes mijn splitlevel voorbij...
