Ik ben mezelf niet meer...

Afgelopen avond speelde het Nederlands elftal tegen Costa Rica. Manlief twijfelde nog om de stad in te gaan, maar besloot op het laatste moment om deze belangrijke 'knock-out' wedstrijd samen met zijn vrouw (lees: ik) op de bank te kijken. Want waarom de bruisende stad ingaan -tussen de mannen die overlopen van het testosteron- als je thuis, knus, met je vrouw op de bank kan zitten? Kind in comateuze toestand in bedje. Juist... Die keuze was natuurlijk snel gemaakt. Home sweet home!

Om 21.55 schudde ik mijn man wakker. Zijn powernap zat erop en het was tijd om ons mentaal klaar te stomen. De slaap werd uit de ogen gewreven en de rug gerecht. Er werd een oranje sjaal vanachter de bank getrokken en gladgestreken op de rugleuning van de bank gelegd. Hup Holland hup! Samen genoten we van een biertje. Ik besloot deze, in alle ruigheid, gewoon uit de fles te drinken en als echte 'maten' klonken we de halzen van onze flesjes tegen elkaar en proosten we op een mooie wedstrijd. Ik had er zin in!

Om de 3 minuten sprong ik atletisch van de bank en benam al het zicht van mijn man. Die enkel een wenkbrauw omhoog trok, het was blijkbaar overduidelijk dat het hier om buitenspel ging en dat had ik dus ook 2 minuten geleden kunnen zien vòòrdat ik mijn atletische sprong en oerklank maakte. Beginnersfout, kan gebeuren. Ik heb mijzelf kreten horen slaken die ik niet herkende. Wat deed dit WK met mij? Wie was ik eigenlijk?! Dat allemaal met de achterdeur open... ofwel, de buurt kon mij gewoon horen! Hanneke de voetbalhooligan, that's me.

De wedstrijd duurde en duurde en na 568 kansen en 678 'OOOoooooohh!' & 'aAAaah!' kwam het moment van de penalty' s. Nog een biertje *proost*. De telefoon van commentator Frank Snoeks stond eindelijk op stil en we zaten compleet in de wedstrijd Nederland - Colombia -Uh!- Costa Rica. Mijn man ijsbeerde over het dakterras en mijn atletische sprongen waren ondertussen uitgebreid van de bank naar de salontafel. ADHD was er niets bij. Geamuseerd keek ik hoe 'onze' Krul de tegenstanders imponeerde. GE-WEL-DIG! Ik had geen betere film kunnen kijken, men... wat een heerlijke man! Hier draait het toch allemaal om in het voetbal? Acteren en imponeren.

Krul stopte en Nederland leefde. Wat een wedstrijd! Wat een avond. Robben heeft de avond zonder botbreuken overleefd. Louis is onze held. Frank, Krul en 'munne beste maot' manlief, bedankt voor de heerlijk avond. Wat kan voetbal af en toe toch heerlijk zijn!