Italiaanse herinneringen

Het zit er alweer op. De zomervakantie. Maanden heb ik er naartoe geleefd en voordat je het weet zit je alweer 2 weken achter je bureau mailingen te versturen. Life goes on, no matter what. Ok, ik geef toe, het was zwaar die eerste maandagochtend. Na 3 weken afwezig te zijn geweest moest ik opeens weer om 8:00 op mijn werk verschijnen. Geen lekkere broodjes halen bij het campingwinkeltje (in campingtenue). Relaxt een koffietje doen voor de tent en nog eens bedenken wat je die dag eens gaat doen. Jep... It's over. De keiharde realiteit stond weer voor de deur. Dag Italië, hallo Hollandse soberheid.

Het vakantieavontuur begon in de bergen. Jawel, de Oostenrijkse bergen. Samen met 4 berggeiten, 2 koeien en een heleboel enthousiaste bejaarden waren we gestationeerd in Zillertal. Prachtig! Zet mij 3 dagen in Oostenrijk en ik ben direct ontspannen en klaar voor de totale relaxtmodus in Italië. Het nadeel van Oostenrijk is wel het vele en vette eten. Ik ben spontaan gaan hardlopen toen we in Toscane arriveerde.
Dat had ik beter niet kunnen doen. Tenzij je ervan houdt om Mount Everest-achtige heuvels te beklimmen in 28 graden. Nope.

Toscane stond hoog op mijn verlanglijst. Ik zag mijzelf al met een Chianti wijntje op het terras zitten. Uitzicht over de heuvels van het historierijke Toscane. Hoge bomen en kleine rode, oude autootjes. Dit was ook zo, maar toch net even iets anders. De heuvels waren er en dat hebben we geweten ook. Vanuit onze camping in Figline Valdarno konden we volgens de vriendelijke receptioniste -van 15 jaar met puntgaaf huidje- wel lopen naar het dorpje, maar deed je er ruim 40 minuten over. Ok, dat was in principe te doen... was het niet dat je deze afdaling van de Mount Everst ook weer omhoog moest. Met kinderwagen. Geen optie. Verder miste ik, naast de prachtige cultuur, iets in Toscane. Water in de vorm van een meer of zee. Of bergen. Want hoe hard ze ook hun best doen, heuvels zijn nu eenmaal geen bergen. Sorry guys!

Na een week deden we het Gardameer aan. Lazise voelde als thuiskomen. De camping lag op loopafstand van het stadje en die route hebben we 30.000 keer gelopen. Dat vind ik nou vakantie, geen auto nodig hebben en op je dooie gemakje (bij voorkeur in de zon) wandelen naar het dorpje om daar jezelf op een cappuccino of Italiaans schepijsje te trakteren. We deden Bardolino aan met de boot, waar we vervolgens 3 uur langer doorgebracht hebben dan gepland. Laten we het houden op een onduidelijke aanduiding van de vertrektijden. Shop till you drop dus. Geluk bij
een ongeluk.

Al deze mooie herinneringen en heel wat kledingstukken zijn weer meegegaan in de auto naar Nederland. Op de terugweg besloten we in één keer door te rijden, wat vervolgens een boete in Zwitserland én Duitsland opleverde. Topplan! Tip van de dag voor iedereen die dus nog op vakantie gaat, drive safe and carefully. Fijne vakantie iedereen!