Pimp my chair

Vrienden van ons hebben al heel lang een geweldig stoeltje. Oud, wit geschilderd, niet te groot, niet te klein... met andere woorden; perfect. Dit stoeltje had ik het liefst een keer stiekem meegegrist, maar hé, een stoeltje verstop je niet zomaar in een tas of onder een trui (extreme zwangerschap?). Daarnaast zou het lullig zijn voor de vriendschap. Ik noem geen namen! Er zat niets anders op om op zoek te gaan naar een replica.

Het jammere is, dat je voor een kant-en-klaar stoeltje in dezelfde variant vaak een flink bedrag neertelt en dat terwijl het niet eens helemaal naar wens is. Gelukkig bedacht mijn creatieve brein dat dit vast en zeker zelf te maken was. Zo gezegd, zo gedaan.

De zoektocht werd ingezet. Na mijn zoveelste bezoek aan kringloopwinkel Het Goed was het dan eindelijk raak! Daar stond het, nog net niet met wit licht omrand. Vioolmuziek in mijn oren... Mijn stoeltje, mijn pronkstuk! Uhm -STOP THE MUSIC- wellicht handig om te vermelden dat deze nog een donker eiken huidje had en de kussens erin besmeurd waren met vage gele vlekken? Kussens (tot verbazing van medewerker -!-) achtergelaten en met 2 stoelpoten uit het raam van mijn ruime Renault Twingo gingen we naar huis. Take me home baby!

Het recept is eenvoudig, u schuurt en u schildert totdat u er bij neer valt. Ik heb de hardnekkige lak zo goed als het ging eraf geschuurd, om vervolgens -serieus- wel 15 laagjes witte verf erop aan te brengen. Aangezien het huis na de laatste creatieve uitspatting nog 6 weken lang naar verf stonk en dit niet geheel onschuldig bleek te zijn voor de hersencellen van mijn 2 jarige peuter, werd ik onder dwang verplicht mijn werkwijze aan te passen. Geen lak, maar onschuldige verf op waterbasis. U vraagt, wij draaien.

Het resultaat is naar wens! Een fijn stoeltje om in neer te ploffen met een wijntje voor het eten. Mijn zoon is er ook op verzot, die slaat met alle liefde en plezier zijn auto's kapot tegen de stoel. Multifunctioneel zeg ik zo. En als finishing touch hebben we bij deze mooie replica van het 'gewilde stoeltje' ook nog de kleur van het kussentje gejat. Beter goed gejat dan slecht verzonnen, nietwaar?