Tijdreizen/ Treinreizen

Vroeger, way back, moest ik iedere schooldag met de trein van Tiel City naar Utrecht Centraal. Het was een dagelijkse routine die ik doodnormaal vond. Nu ga ik nooit meer met de trein en is het voor mij zowaar een uitje als ik weer eens op de trein stap. Hoe tijden veranderen...

Fris en fruitig fietste ik van huis naar het station. Om vervolgens een dikke 40 minuten in de trein te hangen/ staan/ zitten (doorhalen wat niet van toepassing is). Aansluitend pakte ik in Utrecht de tram naar mijn school óf zelfs de benenwagen en als afsluiting van de schooldag was ik ook nog eens in het centrum te vinden. Ik word serieus al moe als ik dit nu terug lees, ik bedoel... we hebben het over een enkele reis hè!? En dat dus maal twee en iedere 5 dagen per week. Achteraf gezien ben ik dus apetrots op mijzelf óf ik ben nu gewoon lui. Waag het eens om voor het laatste te kiezen. U bent gewaarschuwd.

Een vriendinnetje en ik kwamen ook tot de conclusie dat je het OV optimaal moest benutten in je studententijd. Je kon door heel Nederland reizen met je OV-pas van maandag t/m vrijdag, ongeacht hoe laat of waarheen. Onze school lag in Utrecht, maar een dagje spontaan shoppen in Maastricht was veel aantrekkelijker. In het kader van onze toeristische opleiding was dit niet eens zo'n slecht idee. Ik zie ons nog staan op het perron, rugzak om -charming as ever-  elkaar twijfelend aankijkend  "zullen we..?". En hop, voordat we het doorhadden zaten we ruim 2 uur in de trein naar het glooiende Maastricht. Satan op onze schouder had gesproken.

Al die keren dat ik doodmoe in de trein op weg naar huis zat -nou ja, lag-, wat natuurlijk heel logisch was na alle activiteiten van die dag (leest u nogmaals 2 alinea's terug), enfin... ik viel dan net het laatste kwartiertje in slaap. Ken je dat gevoel, dat je voelt dat je in slaap valt en het lijkt alsof je heel hard valt? Juist, dan schrik je heel elegant wakker. Het hele plaatje compleet met je mond open én kwijl op je kin, zo schrok ik dan wakker. Ja, de trein haalt het beste in je boven!

De laatste keer dat ik mijn Shabbie in de trein zette is alweer even geleden. Mijn voorkeur ligt toch bij de auto, het zelf kunnen bepalen hoe laat je vertrekt en je reis niet te hoeven delen met 50 medepassagiers. Alleen jij én je radio of CD-speler. Geen vreemde geuren om je heen, niet geheel onbelangrijk. Ook vind ik de treinreizen belachelijk duur geworden, zo is met de auto reizen vaak nog financieel aantrekkelijker -mits er niet nog één aangeschaft dient te worden-. Ik geloof dat ik een jaar geleden voor het laatst in een geel-blauwe wagon heb gezeten óók weer naar het Magische Maastricht (ik proef hier een nieuwe titel voor een Suske & Wiske album?). Een weekendje weg stond er op de planning, zoals ik je al eerder zei, voor mij is reizen met de trein écht een uitje geworden. Wel met actiebon van de Kruidvat op zak en zonder Nick en Simon.