Vakantiestress

Ieder jaar weer een terugkomend stressmoment; de vakantie uitzoeken! Waar willen we dit jaar weer naar toe, alleen of samen met anderen? De grote hamvraag is eigenlijk altijd, wanneer?! Kamperen of vliegen? Je hoort het al, luxe problemen volop.

Wij gingen vroeger altijd kamperen met ons gezin. De nostalgische Alpenkreuzer (dat is een vouwwagen, dames & heren) werd van stal gehaald en deze mocht een paar dagen voorafgaand aan onze vakantie alvast voor op het pleintje staan. Mijn moeder laadde deze bomvol met van alles en nog wat, ik geloof dat we minstens voorbereid waren op het overleven van een wereldoorlog. Deze werd vooraf netjes opgebouwd door mijn ouders (met gezonde spanning -ik noem het geen stress-), want stel dat er iets niet meer in orde was... Ja, mijn ouders waren goed voorbereid. Dié genen waren bij mij nog niet aangelegd toen ik 16 was.

Waar ik nu * schraapt keel* georganiseerd te werk ga, smeet ik vroeger alles in een oud Peugeotje 205 van een vriendinnetje en reden we zonder te boeken in het hoogseizoen naar Zuid Frankrijk. Uiteraard wél met een lidmaatschap van de ANWB op zak, want stel je voor... Dat was het ergste wat ons kon overkomen, toch? De tent van vaders werd volgens tekening opgebouwd, de 2 vriendelijke Franse jongemannen die ons hielpen liet ik even buiten beschouwing. Dezelfde tent braken we na 2 weken weer af, aangezien we de regen wel een beetje beu waren. Waarom niet een dagje naar Parijs op de terugweg? Ach, wel ja joh. Dezelfde tent viste mijn vader vervolgens 2 weken later, na hun vakantie, uit de gang. Met schimmelplekken... Of ik die niet even uit had kunnen hangen?!

Kamperen heb ik lang niet meer gedaan daarna. Toen ik mijn man leerde kennen besloten we voornamelijk te gaan genieten en dus te gaan vliegen. De 3 uur durende transfer van vliegveld naar hotel -midden in de nacht- was ook optimaal genieten. Scheelde wel dat we geen tent meer hoefde op te bouwen, hooguit het knopje van de airco even indrukken. Ook de vliegangst die ik een tijdje had heeft me er niet toe doen besluiten om weer te gaan kamperen. Met hartkloppingen en zweethandjes in een vliegtuig zitten was één van mijn favoriete bezigheden. Een lekker Chardonnay' tje bij mijn oxazepammetje maakte veel goed. Hoe kon het ook anders?

Opeens kreeg ik een paar jaar geleden een moment van verstandsverbijstering. Nét zwanger en gaan kamperen, topplan. Misselijk en scheelkijkend van de moeheid lag ik opgefrommeld op een cheapass luchtbed, aangezien onze fantastische Airosleep deluxe in lits-jumeaux uitvoering -met aansluiting om door de auto op te laten pompen- niet in de binnentent paste, zat er niets anders op dan een pomp en luchtbed te kopen. Snif... Die 485 Italiaanse muggen konden zo op afstand blijven. Gelukkig was het overdag zo'n 35 graden en 's nachts maar liefst 5 minder. manlief besloot toen om nooit meer zonder airco te gaan kamperen. Hij had een punt.

Tegenwoordig kamperen we, als gezin, in een stacaravan. Mét airco. Heerlijk vertoeven aan de Franse kust of Italiaanse meren. Dat was ons plan voor deze zomer ook, maar opeens werd het zwart voor mijn ogen en was ik op zoek naar vliegvakanties naar Ibiza of all-inn vakanties op één van de Spaanse eilanden. *kwijl*. Zoals ik al zei... keuzes genoeg. Mijn verstand is nog niet helemaal verdwenen, want ondertussen is de keuze toch weer gevallen op een kampeervakantie, La dolce vita...