je wilt niet weten hoe vaak mij de afgelopen maand gevraagd is "Wanneer ga je weer bloggen?". Vaak, heel vaak. Daar is natuurlijk helemaal niets mis mee, integendeel. Ik realiseerde mij ook weer even hoeveel mensen mijn blog lazen en volgens mijn huidige statisteken ook nog steeds lezen (ook al heb ik een dikke maand geen digitale pen meer aangeraakt!). Wow, wat een compliment. En wat zonde om er dan niks meer mee te doen. Maar soms is het allemaal niet zo simpel als dat het lijkt, of geldt dat eigenlijk voor alles? Ok, we dwalen af. Wat ik eigenlijk wil zeggen is; je hebt maar één potje energie per dag en soms moet je even 'balansen'.

Dat balansen is nog steeds een moeilijk werkwoord voor mij. Over het algemeen beschik ik over een dosis energie waar je gewoon bang van wordt. Ik spring nog net niet 's ochtends mijn bed uit, maar als mijn linker ooglid zich opent -en deze signaleert een streepje daglicht- dan gaat het rad draaien. Het rad van 'Things to do & gedachtenkronkels' begint als een malle te draaien alsof er 2 volgepropte hamsters in een radje rond rennen. Zie je het al voor je, de AH Hamster in mijn hoofd? En dat alles nog in slaaphouding mensen, ik heb me nog geen millimeter verplaatst. Dat komt nog, wees niet bang. Sporten doe ik 12/7 als ik achter mijn zoon aanren of op mijn werk door het pand stuiter.

Mijn fysieke en mentale energiepotje verbruik ik helemaal op gedurende de dag. Op het moment dat deze uit balans is (als je bijvoorbeeld een nieuwe baan hebt ;-)), heb ik die dag tijd nodig om mij weer op te laden. Stekker erin en laden maar. Dat kan in de vorm van een boekje lezen, hersendodende televisieprogramma's kijken of gewoon gezellig borrelen met een wijntje erbij. Noem het maar op. Zo simpel is het. Zoonlief in de speeltuin en moeders met gesloten ogen in de 'zonnehouding'. Dat je zoon vervolgens compleet onder het zand zit en je wéét dat dit zich ook gaat verspreiden binnenshuis neem je maar voor lief -gewoon door blijven ademen-. Zelfs blogjes schrijven vallen na een drukke dag dan niet meer onder de noemer 'opladen', maar onder het kopje 'leegtrekken'. Tsja, zo werkt dat soms. Waarom is mijn energiepot niet oneindig? Hallo?!

Het leuke vind ik, na al die productieve en drukke dagen, dat je juist weer een dosis energie krijgt waar ik dan weer bang van wordt. De kunst is dan om mijzelf in toom te houden en ook dit weer een beetje te bewaken. Tsja, Balansen... Het blijft lastig!

Wie droomt er nou niet van een glamourbestaan?  Althans, zo nu en dan zou het wel eens heel fijn kunnen zijn. Een butler binnen handbereik en een nanny op de dagen dat je kinderen een zogenaamde ‘sprong’ doormaken? Nu we toch bezig zijn, denk die kok in de keuken er ook maar bij en vergeet de huishoudster niet. Nooit meer rood aangelopen op de kop het bad schrobben. Nooit meer tegen etenstijd ontdekken dat er simpelweg geen eten in huis is, aangezien je compleet vergeten bent boodschappen te doen. Tsja, dat koffiedrinken met de buurvrouw neemt veel tijd in beslag. 

Je eigen personeel, hoe fijn zou dat zijn? Inclusief aangename tuinman voor alle –euh- klusjes rondom het huis. We dwalen af. Jij hebt met een horde aan personeel de hele dag de tijd om koffie te leuten, je nagels te lakken en de nieuwste mode op de voet te volgen. Of een goed boek lezen? Kop thee ernaast, voetjes omhoog en niets meer aan doen. Heaven! En wat dacht je van échte qualitytime met je kinderen? Geen ingekort verhaaltje voor het slapen gaan, omdat papa en mama eindelijk eens laveloos op de bank willen hangen. Ik bedoel, eerlijk, wie knutselt er vaak met zijn kinderen? Wie neemt er ruim de tijd om aan de keukentafel toe te kijken hoe je peuter te lang doet over een puzzel van 2 stukken? Juist! Guilty! Niet omdat we het niet willen, nee, omdat er zoveel andere zaken gedaan ‘moeten’ worden, want zonder de boodschappen te doen staat er ’s avonds geen vers bakje voer op tafel. Zonder wasjes te draaien heeft manlief binnen no-time geen onderbroeken meer. Zonder jouw controle op de sociale agenda liggen jullie iedere zaterdagavond om 21.00 al met kleine oogjes op de bank. Zo klaar als een klontje, er zijn gewoon teveel zaken die gedaan moeten worden om overal optimaal van te kunnen genieten. 

Ik heb mij laten vertellen dat je in feite maar 2 dingen móet in het leven; Poepen en belasting betalen. Nou gebeurt dat geloof ik ook niet overal (het belastingverhaal, laat dat duidelijk zijn), dus dat gezegde kan ook de pot op. In feite moet er dus best wel veel op een dag gebeuren en daarom is dat wegdromen over een glamourbestaan helemaal zo slecht nog niet. Laat maar komen die glamour, ik ben er meer dan klaar voor.
 

Afgelopen week begon zonnig en rustig. Altijd prettig met een nieuwe, frisse week in aantocht. Ik genoot van de felle zonne uurtjes (alias lichttherapie) en onderdrukte wat schoonmaakkriebels. Er mag ook geluierd worden, nietwaar? Toch kon ik niet geheel lui zijn, ik was tijdens het strijken (om 8.00) al aan het bedenken dat ik de ramen moest lappen, het kastje opnieuw ging verven en alle kasten helemaal opnieuw moest indelen. Tjsa, dat ging natuurlijk niet allemaal, dus dan kun je soms maar beter even lekker lui zijn. Uiteraard deed ik wel wat dingen in huis, maar voornamelijk genoot ik van mijn zoon, boek en zon. Oh en ik vulde mijn belastingdienst in, met behulp van vooraf ingevulde aangifte. Hoe handig?! Appeltje eitje en ook nog eens een prettige uitkomst.

Tevens kocht ik een fietsstoeltje van Yepp voor zoonlief. Nu kan hij achterop met zijn 15 kilo, in plaats van dat hij aan mijn stuur slingert in zijn zitje. Samen hebben we half Eindhoven afgefietst en hij vond het geweldig, vooral de loeiende sirenes van de brandweer en politie. Tsja, ga dan maar eens uitleggen dat het eigenlijk helemaal geen goed teken is als je zoveel brandweer en politie ziet. Heerlijk, door de bril van een kind kijken. Ik ook weer happy, workout voor deze week completed.

Uiteraard keek ik 'Wie is de Mol?'. Ik heb heel lang op Sofie gezeten, vervolgens op Jan-Willem en nu weet ik het niet meer. Sofie is naar mijn mening te fanatiek en te vaak door de montage als 'verdachte' in beeld gebracht. En vergeet niet, de montage bepaalt een groot deel van onze mollenzoektocht. Ik denk dus toch dat het de lieve Susan Visser is. Nog een paar dagen wachten en dan worden we verlost uit ons lijden.

Afgelopen zaterdag genoten we van een avondje uit eten bij Boreas. De gerechten waren weer heerlijk en de avond vloog voorbij, jammer is dat dan. Geweldige, lieve en professionele bediening en sfeer. Schrale troost, vrijdag mogen we nog een keer. Te bizar, maar het kon niet anders qua planning en eerlijk is eerlijk, er zijn ergere dingen :). Zondag waren we in my hometown waar we opgebeld werden met het leuke nieuws dat vrienden van ons een zoontje hebben gekregen! Geweldig, welkom kleine vriend!

Tevens heb ik de afgelopen weken amper geblogd. SHOCK! het weer was heerlijk en ik voelde niet de behoefte om te gaan bloggen. En ik ben deze blog begonnen met de insteek dat het geen 'moetje' is, maar pure ontspanning. Dus de komende periode zullen er wat minder blogs online komen, sorry... te druk en te veel andere (leuke) prioriteiten. Maar uiteraard zal er regelmatig nog een blogje online komen, te volgen via Twitter, Facebook of de site zelf.

Fijne week!

Afgelopen week begon heerlijk rustig. Een goede nachtrust deed wonderen na de carnaval en om 7.00 zat ik weer fris en fruitig op het werk. In alle rust kon ik even acclimatiseren, want het was carnavalsvakantie. Hoe fijn?!  Die maandagmiddag na mijn werk zijn we samen wezen zwemmen in het Ottenbad. Daar is het badwater lekker warm, alhoewel ik alsnog met kippenvel in het peuterbadje lag. Mijn zoon had het daarentegen prima naar zijn zin. Hoe een kind optimaal kan genieten van een simpel zwembadje en een glijbaan. Heerlijk!

Dinsdag was mijn vrije dag en had ik een lunchdate met een vriendin van mij. Zij is net mama geworden en kwam gezellig ' op de lunch'. Het kleine mannetje sliep nog lekker verder na een lange autorit en ook mijn zoon lag nog heerlijk in zijn middagcoma. Niets meer aan doen zeg ik zo. Ik ken mijn vriendinnetje nog vanaf de MAVO en we hebben tijdens het stappen elkaars vriendjes leren kennen en inmiddels zijn we alweer mama' s. Waar blijft de tijd vraag ik me wel eens af? Ik zie ons nog zitten bij de scheikundelessen op de middelbare school. Giebelend achter in de klas, spiekbriefjes vastgeplakt onder je rokje (die je toen over je matchende broek droeg), in de hoop dat de leraren daar niet durfde te controleren. Good old days.

Ook at ik wederom overwegend gezond afgelopen week. Geen snoep, koekjes of teveel zout en suikers. Ik dronk ook iedere dag in mijn versgeperste groentesapje een tarwegrasshotje. Een wat? Jep, een tarwegrasshotje. Niet heel smakelijk, maar het is te doen. Tarwegras is megagezond en zit bomvol voedingsstoffen waar je lijf heel blij van wordt, althans... dat zegt de vriendelijke man in de deels biologische groetenboer. Ja, dan geloof ik dat. Alhoewel er tegenstrijdige berichten zijn (nota bene vanuit het Voedingscentrum, die light producten adviseren.. yeah right!). Laat ik één zaak voorop stellen, slecht is het in ieder geval niet. Dan maar een placebo effect?! ;) Na een paar weken én gezond gegeten te hebben én meer buitenlucht ingeademd te hebben kan ik wel zeggen dat ik er profijt van heb. Mijn energielevel zit weer in een stijgende lijn en mijn huid is weer rustiger aan het worden. Nog even volhouden deze gezonde periode, want al die suikers doen mijn lijf meer kwaad dan goeds. Helaas... Maar het zij zo. 

Tevens las ik afgelopen week het boek 'Gijp'. Dit ligt al eventjes op de plank bij ons, van manlief, maar bij gebrek aan lectuur moest het er dan toch van komen. Ik vond 'Gijpie' in het eerste deel van het boek maar een onuitstaanbare arrogante kwast, maar in de loop van het boek heb ik mijn mening bijgesteld. Het boek leest makkelijk weg en staat vol met leuke anekdotes. Altijd prima. Ik ben afgelopen week dan ook lid geworden van de Bieb. Het was alweer zo'n 15 jaartjes geleden dat ik een bibliotheek binnen stapte, maar het beviel me weer goed. Ik was nog een beetje in de ban van de autobiografiën en koos voor het boek van Bear Grylls; een oud commando en de (ex) held van Discovery Channel. Hij vertelt onder andere over de toelatingseisen van het SAS-team en over zijn beklimming van de Mount Everest. Erg inspirerend!

Afgelopen weekend was het heerlijk weer! Eigenlijk zou ik zondag deelnemen aan een 'Hot Yoga' les, maar aangezien het buiten bijna 20 graden zou worden, vond ik dat al 'hot' genoeg. Manlief en zoon meegesleept naar de dierentuin 'Zoo Parc' en dat was een succes! Heel Limburg was uitgerukt en met het uur werd het drukker in de dierentuin. We hadden een erg leuke middag, maar kan nou niet zeggen dat ik erg onder de indruk was van de dieren. Ik miste een giraffe, olifant en leeuw of zeg ik nou iets geks?! Als afsluiter aten we bij de grote gele M en probeerde ik 's avonds mijn hamburgers er weer af te rennen. Een beetje balans is welkom ;).

Fijne zonnige week!

* Als jong meisje zat ik op klassiek ballet en ik heb dit bloedfanatiek tot mijn 15e volgehouden. Audities voor de Nationale Balletacademie gedaan en zelfs aangenomen. Het plan was om na de MAVO de docentenopleiding te gaan doen in Arnhem, maar mijn knieën dachten daar anders over. Au! Letterlijk & figuurlijk. Maar hé, what doesn't kill you, makes you stronger.

* Dat ik zonder lippenbalsem, lipgloss of lippenstift letterlijk gek word? Dan rijd ik desnoods terug naar huis. Ik zou zelfs in staat zijn om met mijn lippen in de bakboter te gaan hangen (bij wijze van spreken dan hè!).

* Ik ben gek op groente en fruit. Als kind werd ik al blij van de frambozen, worteltjes en radijsjes uit mijn opa's moestuin (die was toen al hip!). Ook qua fruit ben ik niet te stoppen, bij voorkeur liever fruit dan geraffineerde suikers. Ok, chocolade is een uitzondering. Grappig detail: mijn zoon heeft dit ook. Genetisch bepaald dus.

* Wist je dat ik enorm kan genieten van klassieke muziek? Dit komt natuurlijk deels uit mijn balletgeschiedenis voort, maar niets mooier dan een paar mooie klanken van de viool of piano. Wie weet ga ik de piano ooit nog eens bespelen. De viool; been the, done that.

* Ik geen televisie op de slaapkamer heb en sowieso totaal niet warm loop voor grote (HD) televisies etc.? Gadgets my ass ;). Op mijn iPhone na. #uitzondering

* Mijn lievelingskleur was vroeger roze. En misschien nog steeds een beetje. Als kind kon ik al kwijlend in de speelgoedwinkel staan kijken naar alle Barbies, poppen, My Little Pony's etc. Alles in mierzoete kleuren. Een grote roze hoek in de speelgoedwinkel... welk meisje droomde daar nou niet van?

* Ik geboren en getogen ben in het Gelderlandse plaatsje Tiel. Middenin De Betuwe. The place to be... Vanaf mijn 18e was ik meer in Eindhoven de Gekste te vinden. Een dankwoord richting mijn man.

* Dat ik ooit een boete heb gehad voor 49 km te hard rijden (met meetcorrectie al eraf)? Was een vervelende situatie, op een verlaten weg buiten de stad, heuveltje af en zondagavond om 21.00. Ok, ik praat het niet goed, maar toch... Zuur was het zeker!

* Ik vaak 3, soms 4, bananen op een dag eet. Ja, op één dag.

* Dat ik best wel handig ben? Ik heb onze trappen zelf in de grondverf & lak gezet en het ziet er nog netjes uit ook nog. Ook heb ik een aantal muren in huis geschilderd en vergeet de meubeltjes niet die ik wel een opknap met een lik verf. Ergens huist een schilder in mij, terwijl ik het nooit leuk vind om te doen.