Way back, 10 jaar of zelfs langer geleden, toen men nog met paard en wagen rond reed... ok, ik overdrijf. Goed, in mijn jonge jaren, toen er nog babyvet op mijn gezicht zat en de rimpels nog diep onder de huid lagen, was ik vrijgezel. Vrijgezellig wel te verstaan. Inkoppertje. In die jaren beleefde ik ook een aantal eerste dates met potentiele lovers. Soms romantisch en soms tenenkrommend, maar één ding is zeker; hilarisch om na al die jaren op terug te kijken. En ergens ook een beetje heimwee, want hoe heerlijk was het om met onbezonnen kijk op de wereld je toekomstige liefdesleven tegemoet te gaan?

Mijn idee was eigenlijk om hier een aantal hilarische hoogtepunten van mijn dates te noteren, maar alles wat ik zojuist geschreven heb verdwijnt net zo hard weer met de 'deleteknop'. Sommige herinneringen moet je niet delen in het openbaar, maar daar mag je zelf nog tenenkrommend van nagenieten.

Zoals ik al schreef is mijn tijd van de romantische dates voorbij, maar het is echt niet zo dat ik daar wakker van lig. Natuurlijk romantiseren we allemaal weleens de perfecte wereld. Jij, als single ladie... wonend in NY tussen de mooie, vrijgezellen mannen. Kadertje Sex and The City. Iedere week een nieuw avontuur met je vriendinnen en als klap op de vuurpijl een spetterende date op één of andere rooftop. Maar het moraal van het verhaal is altijd dat we op zoek zijn naar vastigheid. We zoeken een maatje, een lover en een betrouwbaar persoon. En als we die eenmaal gevonden hebben is het klaar met al die onzekere eerste dates, inhouden van de lichaamsgassen en heerlijk jezelf kunnen zijn. Geen eerste ontmoetingen meer met schoonfamilie, geen eindeloos heen en weer gesleep met koffers en tassen omdat je niet langer dan 3 nachten op je eigen adres slaapt. Het neemt niet weg dat het af en toe wel erg leuk is om weer even weg te dromen bij al die herinneringen aan je eerste dates... Maar mijn tijd is geweest hoor.

Lentekriebels!! Die had ik afgelopen week. Ik begon spontaan te zingen voor 7.00 in de ochtend en daarna poetste ik in één beweging mijn keuken en badkamer. Wasje erin, raampje open... achtergrondgeluiden van lachende kindjes. LENTE! Ja mensen, één zwaluw maakt nog geen voorjaar, nou bij mij wel! Mijn witte Allstars werden afgestoft en met ietwat koude tenen ging ik de buitenlucht in. De rest van de week was allesbehalve lente, de regen en grauwe lucht vertelde mij heel duidelijk dat het nog lang geen lente is. Helaas! God straft onmiddellijk.

Dinsdagavond mocht ik weer voor een huidbehandeling naar Vital, ofwel Loes Oud te Veldhoven. Deze keer was de behandeling wat pijnlijker, maar het meisje gaf geen kik. Wat moet dat moet. De behandelingen zelf zijn prima, het resultaat wordt behaald, maar de service.. Tsja, ik vind als er 67 euro neergelegd wordt voor een behandeling, dat je op z'n minst de klant wat meer het gevoel kunt geven dat ze welkom is. Ik blijf Vital erg commercieel vinden en niet de vriendelijke schoonheidssalon die je zou verwachten. De meiden zijn aardig (die ik 'ken'), maar stuk voor stuk jongere meiden die verder niet over extra informatie beschikken. Het effect van suikers, peelings etc. Ze doen hun ding en klaar, en dat is toch jammer als je 67 euro neerlegt voor ruim 45 minuten. Ach, who am I?!

Alvast voor de carnaval kocht ik een pakje voor mijn zoon. In eerste instantie had ik niets, maar ik begreep dat er op het kinderdagverblijf wél aandacht aan besteed werd. Hartstikke leuk natuurlijk, dus op donderdag nog vlug even langs de HEMA voor een pakje. Er hingen piraten-, politie & ridderpakken... maar voor een jongentje van 2 vond ik het haaienpak toch meer geschikt. Met staart en vinnen! Hoe leuk? Na wat aandringen mocht ik dan eindelijk het pakje bij hem aantrekken en het stond hem geweldig. Mijn halve iPhone volgeschoten en vrijdag mocht hij mét pakje naar het kinderdagverblijf.

Zelf besloten we een weekendje weg te gaan met de carnaval. Niet omdat we er niet van houden -integendeel-, maar omdat er nog maar weinig vrije weekenden overbleven met de tenniscompetitie voor de deur. Dan is de keuze snel gemaakt, genieten van een grote stad als Brussel. Met z'n tweetjes, kind loos #luxe. Het was een heerlijk nachtje weg. Goed gegeten, bruine biertjes op met uitzicht over De Grote Markt en een mooie wandeling door de Botanische tuinen van het Paleis. Alleen, wat was het koud! Gelukkig konden we opwarmen in een oud kroegje, waar we genoten van een soepje en spaghetti.

Toen we zondag op tijd weer thuis kwamen, besloten we om tóch heel even aan te haken bij het kindercarnaval in onze wijk Meerhoven. Dat was een succes. De eerste 2 uur had ik een klein aapje om me heen, maar mijn andere hand was vrij om het bierglas vast te houden. na een paar uur ontdooiden alle kids en was het oprecht heel gezellig en geslaagd. Volgend jaar weer!

Er moet meer gespaard worden. Nee, er kán meer gespaard worden. Tsja, hoe je het ook wendt of keert, sparen hoort erbij en kan altijd meer. Vooral met een goed doel voor ogen. Samen met mij hebben hier veel mensen (lees: vrouwen) moeite mee.  Een aantal reden voor mij om een soort stok achter de deur te creëren. En om dit te delen met jullie, zijn jullie mijn figuurlijke stok. Hoe handig is dat! Laat ik mijn nieuwe regels met je doornemen.

* Denk aan je nieuwe (toekomstige huis)... Need to say more?! En aan het huis wat onder water staat... ook niet geheel onbelangrijk. #detail

* Denk aan al die schoenen in je kast. Tsja, je kunt maar één paar aan iedere dag en een week telt maar 7 dagen. De keiharde waarheid. En lijken die nieuwe voorjaarslaarsjes niet al op het exemplaar achter in mijn kast?!

* Dat blousje bij de H&M is 10 x goedkoper dan bij de Bijenkorf. Dus.

* Die blazer die je eindeloos kunt combineren en die over 10 jaar nog steeds in de mode is (lees: musthave voor je kledingkast), daarvan heb je er al minstens 4 hangen. Lekker laten hangen. Nogmaals dus.

* Je hoeft niet iedere maand te leven alsof het je laatste is...

* Er is nog nooit iemand dood gegaan omdat er een half jaar geen schoenen werden gekocht. Echt niet nee. Nee, en jij zult niet de eerste zijn.

* Je kunt ook dineren bij het plaatselijke eetcafé. Boreas is geen eerste levensbehoefte.

* 'Sparen is voor bejaarden' is vanaf nu geen levensmotto meer voor jou!

*  Er zijn mensen die met 50 euro per week rond moeten komen. Kadertje #eyeopener. Goed, dat het gros van die mensen een schuld heeft van minstens het 100 voudige laten we even achterwege.

Ik zeg: we gaan ervoor. Na de wintersport van manlief, zomervakantie en dinertjes? ;)

Normaliter gaan wij ieder jaar op wintersport. Aan het einde van de winter, wanneer een velletje A4 papier nog 'bruiner' is dan jijzelf, dan weet je dat het tijd is om te gaan zonnen -euh- skiën. Helaas hadden we vorig jaar besloten om dit jaar niet te gaan, aangezien ons huis in de verkoop staat en onze zuurverdiende centjes dan beter op onze spaarrekening zouden staan dan in de kassa van de plaatselijke Oostenrijkse après-ski bar. Gevalletje 'saai, maar verstandig'.

Mijn skiavonturen begonnen pas op mijn 18e levensjaar. Daarvoor had ik ooit al eens op de latten gestaan in Winterberg, maar die ervaring rekenen we maar niet mee. Ik geloof dat ik daar meer een gevaar dan een aanvulling op de piste was. Op mijn 18e mocht ik met de familie van mijn man (toen nog mijn vriendje) op wintersport. Geheel in nieuwe outfit betrad ik de pistes en dat moment zal ik nooit meer vergeten. Angst, zweet en tranen. Nee, ik kon me leukere sporten voorstellen. Het moment dat je midden op de piste zit, verstijfd van angst om een paar meter naar beneden te glijden (wat overigens levensgevaarlijk is) en zit te wachten op je redder in nood. Mijn redder was mijn man. Met zijn haren wapperend in de wind trotseerde hij de piste met zijn skischoenen en kwam me redden. Hoe romantisch! De astma aanval van mijn man buiten beschouwing gelaten.. jaja, hij moest er wat voor over hebben om mij te redden.

Gelukkig waren er ook mooie herinnering, vooral de lunch. Hoog op de berg met adembenemend uitzicht genoot ik van een warme Goulaschsuppe mit brot. Gezicht in de zon en burn baby burn. Ja, hier deden mensen het voor. Ik wel althans. Om aan het einde van de dag met verbrand gezicht beneden aan de bar te staan. Carnaval in het kwadraat.

Inmiddels ski ik alweer zo'n 10 jaar. Met het jaar ging het beter met mijn motoriek op de ski's. Een paar lessen gehad en me over de angst (grotendeels) heen gezet. Het skiën werd -warempel- leuk! Mijn vertrouwen steeg en het plezier deed mee. Nog steeds ben ik geen held op de ski's en dat zal ik ook nooit worden, maar ik vermaak mij prima en ski netjes van de rode en blauwe pistes af. Zwart doe ik uit principe niet, al pik je er soms toch eentje mee omdat ik de bordjes niet altijd bekijk. Zodra ik ze zie vermijd ik ze, nog steeds een gevalletje 'saai, maar verstandig'.

Afgelopen weken was er één van pieken en dalen. Diepte- en hoogtepunten. Ken je dat gevoel, dat je hoofd tolt door alle gedachten? Dat je alle informatie niet meer kunt plaatsen in die kleine kamertjes daar bovenin? Dat was mijn afgelopen week. Met leuke en minder leuke dingen. De 'grotemensenwereld'... Aargh, soms zou je gewoon weer heel even 6 willen zijn. Je druk maken over welke Barbiepoppen vandaag in het Barbiehuis mogen wonen. Besluiteloos kunnen zijn of Ken of Skipper vandaag de knalroze camper mag besturen. Maar helaas.. That's life.

Dinsdag mocht ik in ieder geval genieten van een dagje sauna. Samen met een vriendin heb ik mij uitstekend vermaakt. Stomen, zweten, eten en bakken (onder de zonnebank) waren de werkwoorden voor die dag. Af en toe een beetje baantjes trekken voor een voldaan gevoel en de dag was compleet. Een ayurvedische (wàt?!) massage als kers op de taart Dat zou een mens iedere maand moeten doen. De sauna in Geldrop (SpaSense) is dan ook een fantastische sauna om de hele dag te vertoeven.

Vrijdag aten we buiten de deur. We hadden nog Social Deal bonnen van de Gaper en toevallig bleken vrienden deze ook te hebben. 1 en 1 is 2 zeg ik zo, dus gereserveerd en op naar De Gaper. Voor 14 euro per persoon hadden we een heerlijk 3-gangen diner, exclusief drank.. dat dan wel ;). Ik heb nu meerdere malen via Social Deal gegeten en dat is tot nu toe altijd goed bevallen. Voor herhaling vatbaar zeg ik zo. En al helemaal bij De Gaper.

Ook begon ik afgelopen week weer met mijn gezondere levensstijl. Sinds kerst sloop de ongezonde variant er namelijk weer in en dat was ook wel te merken. Veel moe en last van kleine kwaaltjes en toen bedacht ik me, hé... dit zou wel eens de suiker kunnen zijn. Even geen chocolade en snoepjes meer iedere dag. Nu realiseer ik me pas hoe snel dat verslavend werkt. Na een paar dagen weer flink op mijn suiker te letten, vermindert de drang naar suiker direct. Natuurlijk eet ik nog steeds wel eens een koekjes of wat snoep, maar het is dan meer uitzondering dan regel. Trouw sta ik weer -bijna- iedere dag mijn sapje te persen. Even detoxen!

Afgelopen weekend hadden we een kinderverjaardag aan de andere kant van het land. Heerlijk om te zien hoe zoonlief zelfstandig kan spelen en moeders kan genieten van een wijntje. Ook leuk om weer eens met volkomen onbekenden te kletsen, ik ben altijd wel nieuwsgierig wat mensen doen voor werk en wat ze bezig houdt. Op de terugweg waren we getuigen van een brandende auto op de snelweg, gelukkig zonder passagiers, maar een kampvuurtje was er niets bij. Brrr.

De zondag stond in het teken van wandelen, familie en lekker (ongezond) eten. De lente is in aantocht en daar ben ik absoluut niet rouwig om!

Fijne week allemaal!