Tanken. Over het algemeen geen favoriete bezigheid van vrouwen. Ten eerste tank je al snel voor ruim 70 euro af. En dat per tankbeurt. Hallo, 70 euro! Dat is een avondje uit eten, een tas vol boodschappen of ja… een tank vol benzine. Heel fijn hoor, want je voertuig brengt je van A naar B. Maar leuk? Neh. Nuttig? Ja. Helaas. In het kader van ‘wat moet, dat moet’ leggen we ons er maar bij neer. 

Maar wat maakt het tanken verder zo vervelend? Dat je net terug rijdt uit je werk in het donker en het lampje van je lege tank plotsklaps gaat branden en je noodgedwongen met zweetoksels en gierende banden naar het dichtstbijzijnde tankstation scheurt? Vervelend ja. En ja, het is algemeen bekend dat er een ruime reservetank in iedere auto zit, maar dat neemt nog niet weg dat de hartslag omhoog gaat en het gaspedaal dieper wordt ingedrukt. Kringen onder de oksels als resultaat. 

Afijn. Verder ben ik van mening dat de tankslangen absoluut een paar meter langer moeten worden gemaakt. Ik kan u niet zo één, twee, drie vertellen aan welke kant mijn tankdop zich vandaag bevindt, dus neem ik de gok en soms gok ik fout. Gênant sta ik vervolgens aan die slang te trekken, om tot de conclusie te komen dat ik net een paar (zeg gerust) meter te kort kom. Mét tankdop op het dak in de achteruit en –hop- naar een de andere tankslang, waar ik wel fatsoenlijk de slang in mijn tank kan hangen. De pompmedewerker die rood aangelopen tegen het raam staat te bonzen om mij te attenderen op mijn tankdop (op het dak) negeer ik even volkomen. Cool as ever. 

Is het de oneindige twijfel tussen Ongelood 95 of 98? Het nummer van je tank al vergeten zijn voordat je bij de kassa belandt, of erger, het simpelweg niet bedenken dat de caissière je straks om een tanknummer gaat vragen. Je hebt immers pas 10 jaar je rijbewijs en zal voor minimaal hetzelfde aantal jaren al wat tankervaring hebben opgebouwd. Zou je denken. 

Misschien moeten vrouwen hier maar mooi gebruik maken van een stigmatiserend vooroordeel; tanken is wellicht een échte mannenklus. Net als het vuilnis buiten zetten. Er blijven genoeg –leuke- klussen over, wees niet bang.

Afgelopen week had ik weer een 'eerste keer'. Dit keer ging ik voor het eerst in mijn leven een huis bezichtigen. Een bestaand huis, ingericht door een ander, voor de eventuele verkoop. Ons huidige huis kochten wij aan de hand van bouwtekeningen en een impressiemap, lang leve de nieuwbouw. Aangezien ons huisje nu te koop staat en we zo af en toe een kijker mogen verwelkomen, willen we open staan voor nieuwe woningen. Voor alle duidelijkheid, we kopen niets voordat onze woning verkocht is. #zekerheidstypje. Dus daar gingen we, met zijn drieën op pad. Zoonlief in opperbeste stemming *ahum*, maar wat moet dat moet. Het was -is- een prachtig huis. Het deed niet onder aan de foto's op Funda. Natuurlijk zijn er wat bedenkelijke puntjes, maar geldt dat niet voor alles? Wel een vreemde gewaarwording om door iemand anders huis te lopen. Ik voelde me een beetje betrapt. Onzin natuurlijk, maar soms zegt je gevoel nou eenmaal wat anders dan je verstand. Daarnaast trok de makelaar heel nochalant allemaal lades open van de keuken én de koelkastdeur. Logisch, deze zitten bij de koop inbegrepen. Euh... zou onze makelaar dat ook bij ons doen?! Ik prop juist alles in mijn la voor een opgeruimd effect! Volgende keer toch maar even mijn koelkast van binnen poetsen. Kijk, weer wat geleerd!

Verder was ik druk in de weer met de verjaardag van zoon Pepijn. Ik maakte 'even' 5 liter Pompoensoep en vroor deze in tot de zondag. Vriezer een beetje over de rooie, maar hij heeft het overleefd. Uiteraard kon naast het fris, het bier en de wijn niet ontbreken. We noemen het niets voor niets, een kinderverjaardag. ;) Het meeste stress had ik over de vraag of alle genodigden wel in onze woonkeuken zouden passen. We hebben echt een limiet moeten stellen, want we kunnen moeilijk stapelen (alhoewel?). Uiteindelijk bleek het goed te passen in onze woonkeuken én woonkamer. We hebben onze keuken en woonkamer verdeeld over 2 woonlagen, dus het is even zoeken met het herbergen van alle gasten en kids, maar het is gelukt. Kijk, zo af en toe struikel je over een kind, maar daar worden ze hard van. Papa en mama willen ook wel eens rustig een gesprek kunnen voeren zonder een 'aapje' om het been. Het was een superleuk feestje en ik heb meer fris over dan wijn en bier. Dat zegt genoeg denk ik. Lang leve de kinderverjaardagen! Ik geniet nog even na :).

Afgelopen week ging ik ook weer eens een keer naar de bioscoop. Dat was alweer wat jaartjes geleden, want de meeste films kijk ik thuis op mijn mediacenter. Met een aantal meiden ging ik naar Soof. Wat een ontzettend leuke en grappige film! Ik ken -serieus- maar weinig tot geen Nederlandse films met zoveel humor én een goede verhaallijn. Die ga ik zeker nog een keer kijken, thuis. Het is een echte 'vrouwenfilm', een zogenaamde Feel Good Movie. Absoluut een aanrader!

Fijne week allemaal! Hopen dat de regen ooit nog een keer stopt en dat het vroege voorjaar maar door mag breken. Ik ben voor!

Wat irriteert jou het meest? Mijn meeste irritatiepunten komen hier naar voren. Voel je niet aangesproken of aangevallen, ik heb het hier over compleet anonieme voorbijgangers of voorvallen :).

Ik irriteer me mateloos aan (te) langzame verkeersdeelnemers. Mensen die alle tijd hebben en al afremmen voor een groen stoplicht (want stel hij spingt zo op oranje!). Niet dat ik zelf nou met 80 km/u door een kindvriendelijke woonwijk scheur, maar soms mag het net even een tandje sneller allemaal. Vooral als je haast hebt, en laat ik dat nou bijna altijd hebben. En precies, dit doe ik mijzelf aan en zegt meer over mij dan over de langzame weggebruiker. Geen gebrek aan zelfkennis hier. Ik ben óf net op tijd óf net te laat, dus je begrijpt dat mijn timing afhankelijk is van mijn medeweggebruikers. Dat kaartje bij de slagboom kun je veel sneller uit de automaat trekken als je vantevoren je raampje opendraait (kwestie van logisch nadenken) en zolang je zorgt dat je niet ONDER de toegestane snelheid gaat rijden ben ik al een heel gelukkig mens.

Ik hoef denk ik niet meer te vermelden dat ik dit ook heb met passerende voetgangers in de stad?! Of slenterende oma's (ook al zijn ze heel lief en aaibaar) in de supermarkt? En ja, nogmaals, het zegt meer over mijzelf dan over die desbetreffende persoon, maar het is wel mega irritant! Zijn er uberhaupt mensen die nooit haast hebben? Ik geloof dat ik structureel tijd tekort heb in een etmaal en dus no time to loose!

Verder irriteer ik me vreselijk aan een knoflooklucht. Begrijp me niet verkeerd, ik ben gék op knoflook. Maar baal er zo ontzettend van dit je dit de dag daarna nog kunt delen met iedereen die op minimaal een halve meter afstand staat. En het ergste van alles: je ruikt het zelf niet! AAARG! Kaugom in de aanslag dus. Een kop koffie wil ook nog wel eens de knoflooklucht verbloemen. Stink je gewoon naar koffie ipv knoflook.

En wat dacht je van een stukje appel die klem zit in je keel? Waarschijnlijk heb je deze in alle gulzigheid naar binnen gewerkt en vergat je simpelweg te kauwen. Dit stukje appel heeft zicht gestrekt in je keel gemanifesteerd en is niet van plan daar de komende minuten te vertrekken. Get out! Liters water, een natuurlijk afbreekproces en engelengeduld verder ben je er weer vanaf. Maar irritant was het wel!

Ook niet te missen in dit rijtje: een haaltje in je nagel. Geen vijl bij de hand hebben en dus iedere keer je vest openhalen of -nog erger- plukken uit je haar trekken als je er een keer langs af strijkt. Could this get any worse?! Tegenwoordig zit een regelmatig een (deel) glasvijl in mijn portemonnee, want mijn beurs heb ik altijd standaard bij me. Je weet maar nooit waar je tegenaan loopt en dan is het handiger als je beschikt over je portemonnee. Motto van iedere vrouw zeg ik zo.

waar irriteer jij je mateloos aan?

2 jaar geleden, om 5.15 om precies te zijn, kwam jij dan eindelijk ter wereld! Na een paar vermoeiende dagen gaf je heldhaftig de strijd op en was je klaar voor een portie daglicht en zuurstof. Welkom lieve Pepijn!

Wat mij het meest verbaasde was het feit dat ik écht een kindje had gekregen. Jawel, geen hond of buitenaards wezen, maar een échte baby. Een klein minimensje. Een zoon. 10 kleine teentjes en vingertjes. Alles zat erop en eraan. Godzijdank! Mijn lijf was in staat geweest een mensje te creëren, hoe bijzonder was -en blijft- dat?

Jouw grote bos zwarte haren -coupe egel- was verbazingwekkend! Grote ogen keken mij angstig aan; is dit nou de grote boze wereld? Allemaal mensen die je willen wegen, checken en meten. Welkom lieve, kleine vriend, bij papa en mama ben je veilig.

Nu 2 jaar later ben je nog steeds mijn allerbeste kleine grote vriendje. Gefeliciteerd lieve Pepijn, 2 jaar!

 HIEP HIEP HOERA!

Aangezien mijn zoon deze week 2 jaar wordt, was ik afgelopen week druk in de weer met zijn traktaties voor op het kinderdagverblijf. Zijn eerste verjaardag heb ik laten schieten , aangezien hij toen meer af- dan aanwezig was. Oorzaak: opbouwen van de weerstand-. Dit jaar verdient hij dus een heus feestje en daar hoort een traktatie bij. Ik wilde eigenlijk iets 'voedzaams verantwoord' maken, maar dat bleek niet geheel praktisch te zijn. Ja, excuses volop. Uiteindelijk ging ik voor een gekleurde muis of vis, waarin een doosje Tumtummetjes zat verstopt. Kaartje erbij ét voila! Moeders weer creatief bezig geweest en zoonlief apetrots (of hij schaamt zich de ogen uit zijn kop).

Ik kreeg afgelopen week een hele interessante link van iemand door. Misschien ietwat aan de filosofische kant, maar daar houd ik wel van. Ik vond het zo onwijs inspirerend, dat ik direct ben begonnen met deze 'technieken' toepassen in mijn dagelijks leven. In het kader van: baat het niet, dan schaadt het niet. Het filmpje 'The Secret' gaat over hoe je met positief denken vrijwel alles kunt beïnvloeden en bereiken in je leven, iets waar ik zelf absoluut voor open sta. Het is het proberen waard nietwaar? Kijk het filmpje en oordeel zelf. Je moet even door het hoge Amerikaanse gehalte heen kijken, maar dan heb je ook wat. https://www.youtube.com/watch?v=_b1GKGWJbE8 Er is ook een boekvariant beschikbaar heb ik mij laten vertellen. Via www.bol.com te bestellen.

Het sporten stond (staat) op een laag pitje. Afgelopen periode vrij weinig tot niets uitgevoerd, terwijl ik net zo goed bezig was. Meestal trek ik er nog wel op uit voor een wandeling met zoonlief, dus het is niet zo dat ik helemaal vastgeroest zit aan mijn stoel. Integendeel. Ik ben altijd erg actief in huis met 'rommelen'. En met een splitlevel blijf je volop in beweging. Trap op.. trap af. U ziet het, beweging volop. Toevallig besprak ik dit afgelopen weekend met een vriendin en wij kwamen tot de conclusie dat we gewoon niet de kick krijgen van sport die sommigen wel krijgen. Wij krijgen wel een kick van wijntjes drinken in de kroeg. Het is nog even de vraag of we daar ook slank bij blijven?

Afgelopen weekend stond in het teken van lieve vrienden. We hadden al ruim een half jaar geleden een datum geprikt, dat krijg je ervan met zoveel agenda's die je naast elkaar moet leggen. Alle kids waren elders ondergebracht, dus wij konden zorgeloos genieten van ons avondje uit. En dat deden we, no worries. Ons avontuur begon bij café de Gaper, waarna we vervolgens aanschoven bij restaurant Meneer Frits. Via een Social Deal bon zijn we daar terecht gekomen en ik kan niet anders zeggen dan dat het heerlijk was. Een 5-gangen diner voor 15 euro per persoon en dan mogen genieten van  -daar komt ie- de Rundermuis of Diamanthaas. Vervolgens struinden we de Wildeman, Minibar en tenslotte weer de Gaper af. Voor de kenners onder ons, Stompie is uiteindelijk ook elders onder gebracht :). Amen. We hadden een bewogen ritje naar huis met als afsluiter een bezoekje aan onze grote gele M. Ik dank god nog ieder dag op mijn blote knieën dat deze tot 2.00 open is. Kortom, een ontzettend gezellige avond waar ik met een grote glimlach op terug kijk.

Verder zette ik weer een blog online voor mijn werkgever Woonbedrijf. Een grote woningcorporatie in Eindhoven. Als je het leuk vindt, kun je mijn blog over 'De vroege vogels van Woonbedrijf' lezen op www.werkenbijwoonbedrijf.com/blog/2014/01/de-vroege-vogels-van-woonbedrijf . Daarnaast ben ik ook een nieuwe categorie op mijn blog begonnen, het kopje 'Photo Dairy'. Wat meer beeld dan tekst. Onder het kopje 'Blog' vind je nog stukjes tekst zoals je gewend bent van mij. Ook heb ik een enquete gezet op de startpagina van mijn blog, waarin ik jullie mening vraag over een eventuele plog van mij. Een plog -mocht je het niet kennen- is een overzicht van foto's wat je de gedurende dag allemaal hebt gedaan. Kijk eens op www.misslipgloss.nl voor een voorbeeld van haar plog.

Fijne nieuwe week!