Soms zou je wel eens héél even in de toekomst willen kijken, gewoon even een kiekje, meer niet. Hoe fijn zou dat zijn, als je zou weten dat het toch wel goed gaat komen? Of in ieder geval zekerheid en duidelijkheid. Scheelt een hoop slapeloze nachten en stress. En je weet wat stress met je doet; rimpels, haaruitval, doffe teint... ofwel: vermijden die hap! Maar goed, dan moeten we er eerst achter zien te komen wie die toekomst bol in zijn of haar bezit heeft. Hierrrr met die handel!

Die toekomst bol had ik vroeger graag willen hebben. Ik weet nog dat ik als 12-jarig meisje op de fiets zat en mij realiseerde dat mijn prins op het witte paard al ergens rond liep. Hoe zou hij heten? En hoe zou hij er uit zien? Ik kon me niet voorstellen dat er over een x-aantal jaar een bepaalde naam aan mij verbonden zou zijn. Ja mensen, ik heb altijd al een filosofische inslag gehad. Ook was ik erg benieuwd naar hoe ik eruit zou gaan zien als 16-jarige. Ik bedoel, 16! Wow, dat was DE leeftijd. Sweet 16, dan was je -in mijn ogen- volwassen. Achteraf gezien was dit misschien iets te voorbarig. Een beetje maar.

Ik zou nu wel een toekomst bol willen hebben om te kijken of we ons huisje daadwerkelijk gaan verkopen. Even een korte glimp, meer vraag ik echt niet. Even die bevestiging van een ander huis, mooi tuintje en bergruimte -hallelujah-. Toch fijn om die zekerheid op zak te hebben, ook al hoeft het niet à la minute (mag wel, mocht iemand spontaan interesse krijgen en met een zak geld op de stoep staan). Wat een rust zou er dan over mij heen komen. Ook als je weet dat het niet verkocht word, dan heb je in ieder geval duidelijkheid over de stand van zaken.

Misschien is het maar beter ook dat we de toekomst bol niet in ons bezit hebben, want zou je daadwerkelijk alles van tevoren willen weten? Ik denk het niet. Nou ja, misschien de leuke dingen in het leven -die garantie dat er over 5 jaar 1.000.000 op mijn rekening staat, zou best wel heul fijn zijn-, maar de minder leuke zaken niet. Het leven loopt zoals ze loopt en helaas zijn dat soms ook de minder mooie momenten. En óók dat is het leven. Ik denk persoonlijk dat je van tevoren ook niet kunt bedenken hoe sterk je in bepaalde situaties kunt zijn, maar op het moment dat het je overkomt deal je er maar mee, no other option. Moraal van het verhaal, laat die toekomst bol maar zitten en leef NU!

Afgelopen week had ik enorme moeite met het normale dagelijkse ritme te herpakken, hoeveel zin ik er ook in had... er kwam vrij weinig uit mijn handen (en benen). Lees mee hoe ik me door deze geweldige januariweek heen sleepte :).

Manlief en ik keken die maandagavond de laatste 2 afleveringen van serie The Killing (zie mijn vorige Wekelijkse onzin: Wekelijkse onzin #week 1). Nr 19 & 20, dus onze 20-uur durende marathon liep op zijn einde en ik zat, zonder gein, met zweethandjes en een verhoogde hartslag op de bank. En soms -heel vaak- onder een dekentje weggekropen, Het was zo ontzettend spannend, het kon bijna niet anders dan dat het einde ietwat tegen viel. Ik bleef met een heleboel vragen zitten, maar misschien was dat ook het uiteindelijke doel van de makers? Zodat je nog fijn kan gaan liggen malen hoe de reconstructie nou precies in elkaar zat. Wel een steengoede serie! #aanrader.

Kerstboom eruit = plant erin. Hoe heerlijk ik het ook vond om de -met alle respect- kerst'troep' op te ruimen, miste ik toch wel een groot groen object in mijn leefkeuken. Ik ging, net zoals heel Nederland, op zoek naar een pot & plant zo na de feestdagen. Het zwarte gat moest gevuld worden. Zo gezegd, zo gedaan. Met zoonlief en knuffel genaamd Muis naar het dichtsbijzijnde tuincentrum. Grote witte pot & groene (nee, het is niet waar!) plant gekocht. Een verre stamboom van de vetplant, dus deze moet het zeker redden tot de volgende kerst. Fingers crossed.

Ook had ik een momentje voor mijzelf. Mijn wenkbrauwen laten epileren met touw. Dit was pas de tweede keer dat ik dit gedaan heb, hiervoor epileerde of ikzelf mijn wenkbrauwen of mijn schoonheidsspecialiste. Met touw is het allemaal net even iets strakker. Een aparte ervaring, want de desbetreffende 'epileergoeroe' -give it a name-  heeft allerlei draden om haar nek hangen en het is me alsnog een raadsel hoe ze het nou precies doet. Enfin, het resultaat mag er wezen. En laten we eerlijk zijn, je wenkbrauwen geven je gezicht nou eenmaal veel uitstraling. Naast eten en drinken, staat nu ook 'wenkbrauwen epileren' als eerste levensbehoefte genoteerd.

Ook liep ik weer hard afgelopen week. Het viel me zwaar. Na een gebroken nacht door mijn zoon besloot ik mezelf op te peppen en lekker te gaan rennen in het lenteachtige zonnetje. Ik plantte mijn zoon in de kinderwagen, gewapend met knuffel Muis en begon vol goede moed. Mijn benen leken lood en mijn lijf wilde niet meewerken. Mijn lijf was -is-  zo moehoeee na de feestdagen. Ik begin aan de kerst altijd met volle moed, maar na oud & nieuw begint de energie echt op te raken en dan moet je alweer gaan werken. Volgend jaar maar misschien de week nà alle feestdagen vrij pakken, gewoon een weekje luieren met een goed boek aan mijn zijde. Nu al zin in!

Verders hebben we gezellig geborreld in Valkenswaard. Onze oppas zat thuis, dus wij konden even zonder kids bijkletsen. Onze oppas is een meid van 15 jaar en uiteraard nam zij gezellig een vriendinnetje mee. Samen op de bank, wifi-code opgeslagen in hun telefoons en lekker 'Appen' en 'Facebooken'. Gelukkig is dit een normale gang van zaken, want bij die vrienden van ons zag ik exact hetzelfde gebeuren. Ik voelde me even oud, heel oud.

Verder had ik weer een verslaving... deze haal ik dus voorlopig NIET meer in huis.

Fijne week!

Er zijn van die verschillen tussen de twee seksen, die ik je heel graag even onder ogen wil brengen. Oh, FYI (For Your Information), ik ben niet bang om te stigmatiseren. Daarnaast zul je er al veel herkennen, maar ik kon het niet laten om ze hier alsnog even te vermelden *love it*. Wellicht handig om erbij te vermelden dat dit artikel redelijk pro-vrouw is?! #confession. Sorry mannen, de waarheid is hard.

• Vrouwen denken 10 stappen vooruit. Waar een man bezig is met het probleem 'an sich', is de vrouw alweer bezig met de afhandeling en probleem 2 dat zich voordoet. Je kunt multitasken of niet.
• Wij -voel hoe we samenzweren- zijn hooguit 3 minuten binnen in het kleinste kamertje van het huis, terwijl onze wederhelft vaak een half uur in eigen zwavellucht zit.
• Mannen liggen 's nachts of tegen de ochtend in een zeer zeldzame coma waardoor ze niet wakker worden van -ik noem een- krijsend kind. Vrouwen ervaren dit niet tot nauwelijks. Onderzoek volgt nog of dit ook daadwerkelijk het geval is (de coma dan hè).
• Mannen kunnen niets vinden in hun kledingkast. Terwijl dat ene witte shirt toch echt gewoon op hetzelfde stapeltje ligt als altijd. Gelukkig pikken wij deze er feilloos uit. Wat zouden ze toch zonder ons moeten?
• Als een vrouw 'nee' zegt bedoelt ze meestal 'ja', maar soms is het ook echt 'nee'. Wanneer snappen jullie dat nou eens?! Eitje toch?
• Een vrouw zit stil en denkt o.a. aan: boodschappen die nog gedaan moeten worden, afspraken van die week, kaartjes die verstuurd moeten worden en rekeningen die nog betaald moeten worden. Een man zit op de bank en denkt:              . Juist, niets, ze kijken TV. Hoe relaxt is dat vrouwen? Dat zouden wij ook eens vaker moeten doen *balt vuist*.
• Hoe een vrouw op haar 'mama-dag' het hele huishouden runt, haar sociale leven onderhoudt en haar kind de hele dag vermaakt/ verzorgt. Hoe een man op zijn 'papa-dag' over het algemeen voornamelijk zijn kind amuseert en de rest doet mama wel, want het is immers zijn  'papa-dag'.
• Ok, hij moet even gezegd worden. Mannen zijn onderling zo heerlijk eenvoudig. Geen complexe gedachten of aannames, nee, gewoon biertje in de hand en ouwehoeren over voetbal en vrouwen. Waarom moeten vrouwen altijd overal iets achter zoeken? Gewoon wijntje in de hand en beppen dus.

Het nut van dit artikel? Helemaal niets, maar soms gewoon lekker om het even te benoemen, want vaak zit er wel een kern van waarheid in ;).

Laatst schreef ik al over mijn grote vriend de zon (Let the sun shine!) , maar ik heb het nog niet specifiek over de lente gehad. Ik bedoel, nu we toch bezig zijn kunnen we net zo goed even flink doorzagen. De maand januari is nog lang en hoe heerlijk is het om weg te dromen bij het idee dat het bijna lente is? Juist, het feit dat we de winter nog moeten trotseren stoppen we ver -heel ver- weg.

Stiekem ben ik alweer aan het verlangen naar mijn sneakertjes en witte broek. Met zonder jas naar buiten - 10 punten voor de grammaticaal kloppende zin- en wat dacht je van al het groen wat weer ontwaakt uit de winterslaap. Ik heb het hier over de natuur, mocht je andere vreemde voorstellingen krijgen. Ja ik weet het, het is echt nog te vroeg om hier over te fantaseren... Maar óh zo fijn.

De lente begon voor mij (gevoelsmatig) altijd zo rond Pasen. We gingen dan altijd met ons gezin naar de rest van de familie en vaak kreeg ik nieuwe kleren met Pasen. Niet dat we gelovig waren  -helemaal niet zelfs-  of dat dit een speciale betekenis had, maar ik denk dat mijn moeder dezelfde lentekriebels had als ik nu heb. SHOPPEN! Genetisch bepaald, wat kun je er aan doen? Niets, jezelf er aan overgeven! Welke vrouw wil er nou niet een geheel nieuwe gardarobe kopen als de zon schijnt, de vogeltjes fluiten en de geur van krokussen en narcissen je tegemoet komt? Of het haalbaar is, is een tweede. Je kunt altijd nog je kinderen van de opvang trekken of gewoon een maand lang blikvoer eten. En wat kost die Eredivisie Live wel niet per maand? Tsja, crisis hè!

De laatste jaren valt de lente ook steeds later in het seizoen voor mijn gevoel. Waar je vroeger in maart nog wel eens voorzichtig op een mooie lentedag kon rekenen, heb ik de laatste jaren het idee dat we dan nog midden in een sneeuwstorm zitten. Afgelopen jaar sloegen we de lente zelfs compleet over. Hallo?! Het leukste seizoen van het jaar, gewoon niet. Weg. Foetsjie. Daarentegen zitten we dan nog wel in oktober in onze zomerjurk. De dames dan hè. Moeder natuur is van slag, gevalletje Global Warming vrees ik. Wanneer er een petitie -niet te verwarren met Pietitie- rouleert genaamd "behoud van de lente" ben ik de eerste die er een handtekening onder krabbelt, dat je het maar even weet.

Om deze treurige januarimaand door te komen, heb ik nog wel een kleine opvrolijker voor je. "Het is altijd lente in de ogen van de tandartsassistente.. Lalalala'. Wie kent deze niet? De geweldig vrolijke hit van Peter de Koning (jaar stillekes). Zet het volume even op maximaal en ervaar het ultieme lentegevoel. Meer hoeft er niet gezegd te worden.  www.youtube.com/watch?v=g0EwL8SMfdg

K. https://www.youtube.com/watch?v=g0EwL8SMfdghttps://www.youtube.com/watch?v=g0EwL8SMfdghttps://www.youtube.com/watch?v=g0EwL8SMfdhttps://www.youtube.com/watch?v=g0EwL8SMfdghttps://www.youtube.com/watch?v=g0EwL8SMfdg( abdadbahbhVoooJBDHajdbvvvdfbvxbsxzdfdfhfgfhhh

Afgelopen week waren alweer de laatste dagen van 2013. Ik blijf het toch altijd bijzonder vinden om een jaar af te sluiten en een nieuw jaar in te luiden. Een vers jaar, als een lege pagina die nog volgeschreven moet worden. Wat zal 2014 ons allen brengen? Ik heb geen idee wat de laatste dagen van het jaar deed. Het was nog vakantie en ik hing het meeste van de tijd rond in huis. Eten binnen handbereik en vooral rustig aan doen. Manlief en ik hadden een verslaving, The Killing kijken. Steengoede serie van heel wat jaartjes terug. Via vrienden op ons mediacenter gezet -is dit illegaal?-  en sindsdien liggen we ieder beschikbaar uurtje voor de TV. Even wennen aan de Deense taal, klein detail, maar daarna volop in trance naar het beeldscherm staren. We hebben er 18 uur opzitten van de 20 in totaal, een hele prestatie an sich. Get a life!

Oudjaarsavond was weer gezellig en fijn. Gooi lieve mensen, lekkere hapjes & drankjes en wat siervuurwerk bij elkaar en u heeft een fantastische avond/ nacht. We dachten rond 02.00 wel te kunnen gaan slapen, maar daar dacht mijn zoon compleet anders over. Die was wakker geworden van het lawaai en had gezellig met ons naar het vuurwerk staan kijken. Op de valreep nog even drie blokjes kaas en wat olijven naar binnen gewerkt... Moet kunnen als 2 jarige peuter midden in de nacht. Het begon onschuldig met "nie slaaapen' om vervolgens tot krijsend toe in bed te liggen. Dan maar tussen ons in. Mijn rug is ook weer gekraakt door 2 trappelende voetjes en ik geloof dat ik wat vingers in mijn ogen geprikt kreeg. Ach ja, het is maar één keer oud & nieuw (per jaar).

En ja, de vakantie kwam echt tot een eind. Na 8 hele dagen vrij geweest te zijn, die in het teken stonden van eten, drinken, luieren en samenzijn met geliefden, was het echt gedaan met de pret. Back to reality. Met frisse tegenzin sleepte ik mijzelf naar het werk om daar vervolgens in alle stilte de realiteit onder ogen te zien. En hé, zo erg was het niet eens. Tijd voor weer wat normale dagen. Gezond voedsel en een beetje ritme in de dagen. Niets mis mee, toch? *snif*  Daarnaast kan mijn lever even ontgiften, ook niet geheel onbelangrijk.

Deze week begint het echte leven weer. Geen oliebollen of kerstkransjes meer, maar gewoon de boterhammen met pindakaas of worst. Geen eindeloze familieaangelegenheden, maar weer 's avonds op de bank met eigen gezin. Ook lekker! Succes met het acclimatiseren en vergeet je bakje #koffie niet! 

 sM      et fre MMeBack to