Ieder jaar weer een terugkomend stressmoment; de vakantie uitzoeken! Waar willen we dit jaar weer naar toe, alleen of samen met anderen? De grote hamvraag is eigenlijk altijd, wanneer?! Kamperen of vliegen? Je hoort het al, luxe problemen volop.

Wij gingen vroeger altijd kamperen met ons gezin. De nostalgische Alpenkreuzer (dat is een vouwwagen, dames & heren) werd van stal gehaald en deze mocht een paar dagen voorafgaand aan onze vakantie alvast voor op het pleintje staan. Mijn moeder laadde deze bomvol met van alles en nog wat, ik geloof dat we minstens voorbereid waren op het overleven van een wereldoorlog. Deze werd vooraf netjes opgebouwd door mijn ouders (met gezonde spanning -ik noem het geen stress-), want stel dat er iets niet meer in orde was... Ja, mijn ouders waren goed voorbereid. Dié genen waren bij mij nog niet aangelegd toen ik 16 was.

Waar ik nu * schraapt keel* georganiseerd te werk ga, smeet ik vroeger alles in een oud Peugeotje 205 van een vriendinnetje en reden we zonder te boeken in het hoogseizoen naar Zuid Frankrijk. Uiteraard wél met een lidmaatschap van de ANWB op zak, want stel je voor... Dat was het ergste wat ons kon overkomen, toch? De tent van vaders werd volgens tekening opgebouwd, de 2 vriendelijke Franse jongemannen die ons hielpen liet ik even buiten beschouwing. Dezelfde tent braken we na 2 weken weer af, aangezien we de regen wel een beetje beu waren. Waarom niet een dagje naar Parijs op de terugweg? Ach, wel ja joh. Dezelfde tent viste mijn vader vervolgens 2 weken later, na hun vakantie, uit de gang. Met schimmelplekken... Of ik die niet even uit had kunnen hangen?!

Kamperen heb ik lang niet meer gedaan daarna. Toen ik mijn man leerde kennen besloten we voornamelijk te gaan genieten en dus te gaan vliegen. De 3 uur durende transfer van vliegveld naar hotel -midden in de nacht- was ook optimaal genieten. Scheelde wel dat we geen tent meer hoefde op te bouwen, hooguit het knopje van de airco even indrukken. Ook de vliegangst die ik een tijdje had heeft me er niet toe doen besluiten om weer te gaan kamperen. Met hartkloppingen en zweethandjes in een vliegtuig zitten was één van mijn favoriete bezigheden. Een lekker Chardonnay' tje bij mijn oxazepammetje maakte veel goed. Hoe kon het ook anders?

Opeens kreeg ik een paar jaar geleden een moment van verstandsverbijstering. Nét zwanger en gaan kamperen, topplan. Misselijk en scheelkijkend van de moeheid lag ik opgefrommeld op een cheapass luchtbed, aangezien onze fantastische Airosleep deluxe in lits-jumeaux uitvoering -met aansluiting om door de auto op te laten pompen- niet in de binnentent paste, zat er niets anders op dan een pomp en luchtbed te kopen. Snif... Die 485 Italiaanse muggen konden zo op afstand blijven. Gelukkig was het overdag zo'n 35 graden en 's nachts maar liefst 5 minder. manlief besloot toen om nooit meer zonder airco te gaan kamperen. Hij had een punt.

Tegenwoordig kamperen we, als gezin, in een stacaravan. Mét airco. Heerlijk vertoeven aan de Franse kust of Italiaanse meren. Dat was ons plan voor deze zomer ook, maar opeens werd het zwart voor mijn ogen en was ik op zoek naar vliegvakanties naar Ibiza of all-inn vakanties op één van de Spaanse eilanden. *kwijl*. Zoals ik al zei... keuzes genoeg. Mijn verstand is nog niet helemaal verdwenen, want ondertussen is de keuze toch weer gevallen op een kampeervakantie, La dolce vita...

Er zijn heel wat mensen die zich afvragen wat ik in vredesnaam doe op mijn website. Bloggen. Jep, alle onzin die ik uitkraai én vervolgens ook nog eens op het digitale papier zet, valt onder de noemer: bloggen. Get a life!

Met een blog kan iemand zijn 'stem' online laten horen aan het publiek. De een vindt het leuk om beautyproducten te reviewen en deelt dit maandelijks met 110.000 unieke -!- bezoekers (uhm, dat red ik nog net niet). De ander blogt over zijn of haar hobby en fashion is ook een veelvoorkomende blog. Het bloggen is een soort van uitlaatklep, ervaringen uitdelen, inspireren en vermaken van bezoekers. Veel bekende webshops houden ook een blog bij. Joehoe, I'm available!

Het leuke is dat de grote bloggers daadwerkelijk van hun hobby, hun beroep hebben gemaakt. Grote bloggers verdienen een leuk salaris met het binnenhalen van advertenties of reclamedeals. Veel producten krijgen zij gratis opgestuurd en iedere fabrikant hoopt dat hun product/ merk gunstig wordt neergezet, want met zoveel bezoekers én ook nog eens de juiste doelgroep zou het product wel eens heel goed in de markt kunnen liggen.

Je hoeft met je eigen blog aan niemand verantwoordelijkheid af te leggen, je bent eigen baas en bepaalt zelf hoeveel je schijft en waarover. Hoe leuk is dat! Girls just wanna have fun. Natuurlijk zijn er altijd mensen die zich afvragen: Waarom, in vredesnaam? Nou, waarom niet? That's the question! Vroeger op school vond ik het oprecht leuk om een opstel te schrijven. Binnen no time zat ik boven het maximale aantal woorden. Damn, moest ik weer schrappen. Voor mij is het een echte uitlaatklep en het motiveert enorm als ik merk dat mijn unieke bezoekersaantal met de week stijgt. Bedankt voor alle positieve reacties!

Nu blijven de reclamedeals bij mij nog uit -heel vreemd- , persreisjes naar Londen en Parijs waar blijven jullie?! WAKE UP! Tóch vind ik het onwijs leuk om te bloggen.  Al levert het alleen maar een glimlach of stukje herkenning op. Binnenkort met de zonnebril op naar buiten en alvast oefenen op mijn handtekening.

Een paar voorbeelden van bloggers die ik je zeker niet wil onthouden en die mij inspireren en vermaken: Fijne zondag!

www.misslipgloss.nl

www.annemerel.com

www.naoki.nl

www.beautygloss.nl

De tijd voordat je kinderen had was in sommige opzichten compleet anders dan de tijd waarin je nu leeft, met een bups kids in 'tha house'. Voor ons is dit met 1 zoon -telt soms voor 3- ook al goed voelbaar. Things change...

De periode waarin je ongestoord afspraken kon inplannen zonder ergens rekening mee te houden. Tsja, dat is even andere koek met kroost. Ik kan me nog herinneren dat ik lukraak afspraken inplande op het consultatiebureau & 'koffiebezoekjes' bij vriendinnen -kijk, van je zwangerschapsverlof moest je profiteren-. "Ja, hoor, géén probleem om 10.00 zijn we er". Om vervolgens op te hangen en je dan doodleuk realiseren dat dit zijn vaste slaaptijd is. Pas voor een maand of 6. Oeps. Grotendeels kon ik hier niets aan doen. Ik was onder invloed van slaaptekort en hormonen.

Dan hebben we het nog niet gehad over het wennen aan het feit dat je gezin uitgebreid is met de little person in question. Een avondje uit eten met vrienden. Romantisch diner voor twee of een dagje de hort op. Allemaal leuk en aardig. Totdat manlief je strak aankijkt en de grote vraag stelt: En onze zoon dan? Zoon? Zoon! Alleen thuisblijven was geen optie. *karma zwart*. Dit was duidelijk een gevalletje 'niet boos, maar teleurgesteld'. Minpunten voor de kersverse mama.

De meeste impact vond ik toch zeker wel het slaaptekort. Killing! De eerste maanden verbaasde ik me er oprecht over hoe sterk een mens (lees: vrouw) is. Met hoe weinig slaap je nog relatief goed kunt functioneren. Maar geloof me, aan alles komt een eind. Er kwam een moment dat de wallen op mijn Shabbies hingen en zelfs met de meest hardnekkige foundation de wallen en grauwe huid niet meer te verdoezelen waren. Er stond me -naast wat rouge- nog maar één ding te wachten; uit logeren bij opa en oma. Voor een jaar of 3. Thank god!

De toiletbezoekjes met schreeuwende fan voor de deur. Boodschappen & knuffel in rechterarm, linkerarm volgeladen met 12 kilo wegende peuter die sméékt om een koekje. Met diezelfde bagage de voordeursleutels uit je tas proberen te vissen (Aaargh! %#!$* Onderin... tussen de lipgloss en AH kassabonnen). Een kleverige bananenvlek op nieuwe jurkje aantreffen. Of snot. Je Ipad niet meer zelf kunnen gebruiken, Bumba rules! Of ene Diego die al Engels praat?! Bye! Niet meer hardop kunnen vloeken zonder dat dit minstens 4 keer herhaald wordt. Uitslapen? Wat is dat? Bij de dokter zitten zonder luiers en doekjes en opeens ruik je iets bekends... (NEE!!). Shit happens. Meer haar in je doucheputje aantreffen dan op je hoofd, hello & goodbye hormones!

God. Het lijkt bijna een strafkamp. Voor alle kersverse mama' s-to-be & twijfelaars; bovenstaande veranderingen kunnen niet op tegen de absolute verrijking in je leven, een wandelend stukje DNA van jezelf. Het hoge knuffelgehalte in een slaapzak. Onvoorwaardelijke liefde. Een grote glimlach bij weerzien. Gedrag van jezelf herkennen. Smelten bij zijn eerste woordjes (mama, Shabbies & wijn). Kleine vormloze teentjes en dikke vingertjes die minstens tien kusjes verdienen omdat ze so cute zijn.. 'Iets' missen als je een dagje met z'n tweetjes bent, vergelijk het met een amputatie. Het is het allemaal dubbel & dwars waard!

Mijn ouders besloten mij op zesjarige leeftijd te vertellen dat Sinterklaas niet bestond. Ik weet het nog goed, mijn broer was 8 en begreep ondertussen dat níet Amerigo de wortels aanvrat -maar mijn vader-, ik was er kapot van! De eerste fase van mijn verwerking was ingetreden; boosheid! 

Al die jonge jaren had ik in een illusie geleefd, hoe kwam ik hier toch weer bovenop? De tekeningen waar ik uren op had gezeten, de talloze liedjes die we uit volle borst meezongen bij opa & oma thuis. Rode wangen van de spanning op pakjesavond. De handschoen van Zwarte Piet -die verdacht veel op die van mijn oma leek- om de deur en het snoepgoed wat met minstens 75 km/uur tegen je voorhoofd werd gesmeten. Poef, weg illusie... welkom in de volwassen wereld.

In de volwassen wereld -zeg gerust Sinterklaasloze wereld- moest men surprises maken. Yeg... Ik geloof dat ik hier nooit zo'n fan van was. Inspiratieloos maakte ik dan een televisie -origineel!- of een grote doos met snippers en zooi. Het cadeautje had dan uiteraard het formaat van een luciferdoosje. Good luck. Het budget hiervoor was 5 gulden (stenen tijdperk) en ik zal je eerlijk vertellen dat ik me daadwerkelijk niet meer kan herinneren wat voor cadeautjes ik kreeg. Dat zegt genoeg...

Nu mijn zoon bijna de magische leeftijd van 2 jaar bereikt, beginnen de kriebels weer te komen. Ik kan mijn 'gemiste jaren' inhalen via mijn zoon. Vol overgave stort ik me in deze nieuwe fase. Overal waar Sinterklaas op afgebeeld staat, vraag ik mistens 3 keer hoe deze goedheiligman heet. "Klaasss". Vooruit, we keuren 'm goed. Ook de chocoladepietjes & -sintjes staan alweer in huis, maar die redden het meestal niet tot de volgende dag. Zoonlief blijkt naast zijn liefde voor "Klaasss" ook een voorliefde voor "lokkolaaa" (vertaald: chocolade) te hebben. Geef hem eens ongelijk.

Volgende week gaan we Sinterklaas in het echt bekijken en mag ik me uitleven op cadeautjes kopen en schoenen zetten. Misschien zet ik mijn eigen schoen -formaat lieslaars- er ook wel naast, want mijn voorliefde voor Sinterklaas mag op zesjarige leeftijd dan wel bruut verstoord zijn, maar tegenwoordig klopt mijn hart vol verwachting als de TNT postbode voorbij komt rijden. Zijn busje volgeladen met pakketjes (Zalandooooo). En rijd dan niet stilletjes mijn splitlevel voorbij...

www.liedjesland.com

Zoals ik in mijn eerste blog (Mijn groentesap ) vertelde, ben ik nu ongeveer een half jaar bewuster met mijn voeding bezig. Ik werd na een etentje -waarbij toendertijd de wallen op mijn schoenen hingen en de derde keelontsteking de kop op stak- door een vriendin gewezen op goeroe Amber Albarda (zoek en gij zult vinden). Zodoende is het balletje aan het rollen gegaan. Laat ik één zaak voorop stellen, ik ben geen heilige -niet?- en al helemaal geen voedingsexpert, maar wil je graag laten zien hoe ik mijn 'way of life' veranderd heb. Hoe je eenvoudig wat dagelijkse ongezonde gewoonten kunt omswitchen naar een gezondere levensstijl. Voor mij was het in ieder geval een eyeopener...

Pak je geitenwollensokken. Sandalen, check! We kunnen beginnen. Laat ik voorop stellen dat geraffineerde suikers ongezond & verslavend zijn (jep... chocolade). Veel E-nummers zijn schadelijk, teveel zout is niet goed voor je lijf en je weet vast en zeker ook wel dat een dagelijkse maaltijd bij een 'restaurant'  met de grote gele 'M' ook niet heel gezond is (really?). Weten we allemaal. Maar het gaat verder, want uiteindelijk wilde ik voedsel wat me daadwerkelijk wat opleverde. Energie, gezonde huid, goed in je vel en ga zo maar door. Geloof me, die energie krijg je niet van voedsel wat een houdbaarheidsdatum heeft tot 2015. Dus alle hens aan dek, kom maar op met dat gezondere voedsel.

Wat heb ik dagelijks vervangen?

• 'gewoon' brood --> speltbrood of zuurdesembrood van de bakker
• vleeswaren (99% varkensvlees) op brood --> gerookte zalm, pindakaas, hummus, spiegelei, kipfilet & rucola, appelstroop
• pakjes Knorr & overige kant-en-klaar pakjes (wereldgerechten/ saus ovenschotels) --> vers! Al die pakjes zitten boordevol suikers
• ontbijt--> groentesap & volle yoghurt met gebroken lijnzaadjes, banaan, kaneelpoeder 
• frisdrank, sapjes --> water & kruidenthee
• vlees bij de maaltijd --> minimaal 2 x per week vis
• koffie in de ochtend *snif* --> warm water met vers geperst citroensap
• chocolade (!!!!!) --> minimaal 70% cacao chocolade
• zoete tussendoortjes (Liga, ontbijtkoek) --> fruit & groenten; komkommer, tomaten, courgette & paprika... Noten.
• gekookte groenten --> gestoomde & gewokte groenten
• wijntje bij het eten --> wijntje bij het eten :)

Een paar kleine veranderingen die wel degelijk verschil maken voor je lijf. Nu moet ik zeggen dat ik altijd al wel veel fruit at en daarnaast bijna alle soorten groenten wel lustte. Ik lag dus niet op bed met afkickverschijnselen. Wat vooral wel belangrijk is, is dat de gezondere levenstijl bij je past. Begin stap voor stap. Voor mij is de stap naar -alles- biologisch nog te groot, ik vind het bijvoorbeeld heel praktisch om veel van mijn boodschappen dichtbij huis te kunnen doen, dus de plaatselijke supermarkt en bakker. Daar komt ook bij kijken dat ik zeker wel op de prijs let, hello Shabbies. Ook wil ik me niet teveel aanpassen op feesten & etentjes, want het moet ook wel leuk blijven om uit eten te gaan of een bitterbal op het terras te happen. Met wijn. Wit & droog... Ok, we dwalen af. Enfin, meestal probeer ik voor 80% gezonder te eten in een week. Goede balans toch?

En nog even over de geitenwollensokken.. No way! Gezond, alias 'Clean' eten is helemaal hot, Een trend die ik zeker op zou pikken als ik jou was. 'Onze' Doutzen en Rens Kroes doen hier al jàààren aan, dus waar wacht je nog op?

www.amberalbarda.nl

www.missnatural.nl

www.renskroes.com