Soms verlang je terug naar de momenten dat je kind was... Weet je nog hoe fijn het was om kind te zijn? Lees hier waarom ik af en toe terug verlang naar mijn onbezonnen jeugd. Ik presenteer aan u *tromgeroffel*: De 10 geboden van het kind zijn, by Hanneke.

1.  Ik was er heilig van overtuigd dat er oneindig veel geld uit de pinautomaat kwam. Als je even geld nodig had ging je naar de pinautomaat en scoorde je daar wat flappen. Punt. Geen krediet, geen 'einde-van-de-maand-crisis', nee... oneindig. Verder ook niet over nadenken. Heerlijk!
2. Je kreeg je buik-, bil- & beenspieren van het buiten spelen. Ik hing vaak ondersteboven aan een klimrek en na een paar dagen had ik zo'n pijn in mijn buik als mijn vriendinnetje en ik weer eens aan het giebelen waren, wat was dat toch? Juist, buikspieren. Gratis en voor niks. Geen Captain Jack die je martelt tijdens een bootcamp of eenzaam buikspieroefeningen doen om 6.58 's morgens. Nope... just fot fun.
3. Geen grote verantwoordelijkheden. Ok, je cavia moest af en toe nieuw hooi hebben -op aandringen van je moeder-. En zodra je alleen nog maar een groene algenbak zag wist je dat je goudvis Gumpie wat nieuw water nodig had. Kon je hem gelijk wat voer geven, want dat had hij ook al 3 dagen niet gehad.
4. Geen stress. Uitzondering daar gelaten, want je moest in de pauzes op het schoolplein natuurlijk wel nog 3 potjes knikkeren om zo je Reuzen en Bulders te behouden.
5. Geen schoonmaakwerkzaamheden. Heel simpel, één keer die beker melk omgooien op weg van de ontbijttafel naar de vaatwasser en moeders had door dat je simpelweg nog te jong was om je eigen zooi op te ruimen. Mission completed. Oh en pap, nog sorry voor dat ene rode broekje wat ik in de wasmachine gooide. Sorry dat je opeens allemaal babyroze t-shirts had in plaats van spierwitte.
6. School. Geen werk, maar school. Ik vond het heerlijk. Hoho, de basisschool dan hè! Onze leraar Bert kon fantastische geschiedenisverhalen vertellen. Met je hoofd op je schoolbank luisterde je aandachtig naar zijn verhalen. Een witte neus halen -huh!- als je jarig was. Uitleg vereist: de leraar veegde het krijtstof van het schoolbord op je neusbrug. Hoogtepunt van de dag! En wat dacht je van schoolkamp? Heerlijke houdbare melk drinken als je 's ochtends met z'n allen in de frisse buitenlucht zat voor een ontbijtje. Een dag vol spelletjes voor de boeg. Heimwee!
7. Mogen spelen. Heerlijk wegdromen in je fantasiewereld. Knuffels, Barbiepoppen & Legopoppetjes. Allemaal beleefde ze de meest spannende avonturen. Ik bouwde -net als mijn broer- huizen van Lego. Waar mijn broer voornamelijk keek naar de bouwconstructie van het huis, was ik bezig met het inrichten van de woonkamer en indelen van de slaapkamers. Ze moesten toch ergens slapen, die kleine Legomannen.
8. Buiten spelen. Niemand keek raar op als je op de kop aan het klimrek hing of springend op de trampoline. Nu is dit alleen nog te verantwoorden op een kinderverjaardag waarbij je na 3 wijn toch even de trampoline uit moet proberen. Alles voor de veiligheid, niet waar?
9. Alles kunnen eten. Ik werd er niet dik van, zat niet onder de puisten na een Cheeseburger of speklapje en mijn lijf deed niet vreemd na het zoveelste glas C1000 cola (jep, ik was verslaafd). Salmiak uit een potje die je binnen 0,3 seconde naar binnen likte. Zakken met gezouten zonnebloempitten (met die clown erop, anyone??). Ik at het allemaal en mijn lijf ondervond er geen hinder van. Good old days.
10. Je vervelen. Een druilerige middag, niemand kon komen spelen. Je moeder die een fantastisch idee had; je kamer opruimen. Mijn kamer opruimen? Was ze nou helemaal!? "Mam, ik houd zielsveel van je, maar dat doe ik wel als ik volwassen ben!" Opruimen...

Wat mis jij het meeste van het 'kind' zijn?

Bah! Wat heb ik er een hekel aan. Baaldagen. Gadverdamme. Ken je dat, zo'n typische baaldag? Nou hier had ik er een. Luister en huiver.

De ochtend begon al vroeg, om 5.28 hoorde ik iets in de vorm van peutergehuil, maar stopte dit ver weg. NU EVEN NIET! Om 5.32 was het dan echt zo ver. Gekrijs! "Fleeeeeees" hoorde ik nog net door mijn kussen heen -die ondertussen op mijn hoofd lag-. Damn, waar was de nanny als je haar nodig had? Aangezien mijn wederhelft nog ver in coma lag na een avondje doorhalen op de tennisbaan (voel je de sneer? Wrraaaauw!) gooide ik mijn benen uit bed en kon de dag beginnen. Optimaal genieten zouden we.

Mijn kledingkast bood niet veel soeps. Ik had niets om aan te trekken en had al helemaal geen schoenen! Een online zoektocht leverde al helemaal niets op, want niets was leuk. Alles was te duur en nergens vond ik wat ik zocht. Ik wist eigenlijk ook helemaal niet wat ik zocht. Uh, volg je me nog? Vervolgens slofte ik door het huis met sneakers en een oude trui. Gezicht op onweer. Zonder make-up!  Geluk dat er niemand spontaan aanbelde die dag. Het enige wat ontbrak was eigenlijk nog een blauwe enveloppe in de brievenbus van mijn vrienden van de Belastingdienst. Grrrr....

Het weer deed die dag ook lekker mee. Ik kon nog net wat contouren op het fietspad zien, mijn overige uitzicht bestond uit regendruppels. Grote druppels, kleine druppels... voor de afwisseling, dat dan weer wel. Over de lucht nog maar niet te spreken. Een hele dag binnen zitten is wat me te doen stond. Gelukkig moest ik nog poetsen en boodschappen doen. De dag werd alsmaar mooier en mooier.

Ik kon me er niet toe zetten, poetsen. Ik werd al moe van mezelf, laat staan dat ik ondersteboven het bad had moeten schrobben. Hallo!?  Ik beperkte mijn poetsgedrag tot stofzuigen en de vaatwasser leegruimen. Nou vooruit, wat chloor in het toilet en we konden weer voor de dag komen. Ik geloof dat de award voor luie huisvrouw al onderweg was. And the winner is...

Op televisie trokt de ramp van de Filipijnen mijn aandacht. Met het schaamrood op de kaken overzag ik mijn eigen baaldag nog eens. Ok, er was wel degelijk een verschil. Realitycheck! Nam niet weg dat mijn baaldag er nog steeds was, helemaal toen zoonlief begon aan het leeghalen van de boekenkast en deze vervolgens door mijn woonkamer verspreidde. Adem in, adem uit. Ten slotte scheurde hij nog even een boek kapot. Als kers op de taart van deze mooie dag.

Ik raapte mezelf bij elkaar en ging tóch maar boodschappen doen. Gelukkig zat er een bejaard echtpaar voor me op de weg en kon ik met 5 km/uur genieten van het fantastische uitzicht. Asfalt en regen. Ieder nadeel hep z'n voordeel zou onze Johan zeggen. Gelukkig stond er een etenje met vriendin op de planning en dat maakte mijn baaldag een beetje goed. Uiteraard mét make-up en zonder sneakers. En daarna ging ik mijn mandje in en werd vervolgens wakker op een nieuwe frisse dag. Baaldagvrij!

3 avonden was ik alleen afgelopen week. *start melodie* All by myself... Uiteraard had ik wél gezelschap van zoonlief, maar die liet me nog voor 20.00 in de steek voor zijn bedgenoten  'Konijn' & 'Muis' (10 punten voor de originele namen). De derde avond was ik er klaar mee. Vriendin ingeschakeld en een heerlijke selfmade pasta gemaakt op basis van speltpasta. Uiteraard met een vino in de aanslag, hoe kan het ook anders?

Ik ontving maar liefst 2 (!) Grazia's in mijn brievenbus. Wooohoo! Dubbel feest. Heerlijk Budget Special waarbij ik zat weg te kwijlen bij verhalen van mensen over het winnen/ krijgen van grote geldbedragen. Lekker lazy in bad, verstand op nul en met ruim 40 graden wegdromen. God ik zou iedere dag gaan shoppen! En uit eten... én dagelijks een massage & schoonheidsbehandeling. Uhm, het zou dan ook op zijn binnen een maand? Ok, waarschijnlijk zou het geld 'gewoon' in vastgoed geïnvesteerd gaan worden en een buffer op de spaarrekening. Boring. Mijn man leest dit namelijk ook. Einde bericht.

Vrijdagavondavond was weer VOICE-avond. WAUW, wat een opening! Armin van Buuren en het Metropool Orkest. Ik zeg, topcombinatie. Gerrie blijft geweldig zingen, dus die is wat mij betreft terecht door. De laatste 2 kandidaten gemist, mijn ogen werden zwaar en zoonlief meldt zich tegenwoordig graag voor 6.00 in de ochtend. Je snapt dat ik koos voor wat extra uurtjes nachtrust. Mijn wallen waren er blij mee. Check even dit filmpje als je de opening niet gezien hebt, verplicht! John Ewbank swingt er ook flink op los. Not bad. www.youtube.com/watch?v=UPQHu4D6jiwwww.youtube.com/watch?v=UPQHu4D6jiw 

In het weekend liep ik hard. Ja echt, hardlopen. Voor het tweede weekend op rij 2,5 kilometer gerend. Mijn lijf weet niet wat ze meemaakt! Ik was apetrots, want hiervoor kon je me na een minuut al oprapen -letterlijk-. Daarnaast begon ik altijd gelijk in de 5e versnelling te rennen alsof ik achterna gezeten werd door een kudde koeien. Tip van de week: 'je moet er even doorheen'. Zo gezegd, zo gedaan én het werkte! Geen echte spierpijn gehad en ook niet totaal uitgeput, voor herhaling vatbaar dus. Op naar de marathon van Eindhoven ;).

Verder had ik een verslaving afgelopen week: KIKKERS!! Aaaaah, wie kan ze weerstaan? Fijne week!

Persoonlijk vind ik de wekelijkse updates van bloggers écht geweldig. Denk je in, een saaie maandag... De week moet weer helemaal opnieuw beginnen, het weekend waar je zo naar toe leefde is alweer achter de rug. 'Is dit nou het leven?' yes dear. *paniek*. Ok, op zo'n moment heb je heel even wat afleiding nodig. Een lichtpuntje in de duisternis om de week mee door te komen. Juist, de wekelijkse update!

De wekelijkse update is niet meer of minder dan een terugblik op de afgelopen week van de desbetreffende blogger. Hoe onwijs interessant deze week was, met bijvoorbeeld persreisjes naar Londen & Parijs of juist een relaxte week vol met foto's van heerlijke recepten. Foto's van opmerkelijke zaken, waarvan je zéker weet dat mensen hierop zitten te wachten -juist-.

Hoe heerlijk is het om een kijkje te nemen in andermans leven? Geef maar eerlijk toe dat jij ook graag bij anderen gluurt op Facebook! WEL! En dat je tijdens een wandeling tegen de avond maar al te graag even naar binnen spiekt bij buurtbewoners? Betrapt! Het kan mensen inspireren, aan het denken zetten of het biedt simpelweg wat afleiding op de barre maandagochtend (als koffie niet meer genoeg is). In het kader van get-a-life...

Vanaf nu wil ik -naast mijn huidige blogs- ook een wekelijkse blog met je delen. Daarin wil ik je vanalles vertellen over mijn afgelopen week. Wees gerust, niet tot in detail en al helemaal niet alles, maar de leuke zaken waar ik tegenaan loop én waarvan ik de drang voel om die met je te delen. Leuke foto's, grappige filmpjes of gewoon een ouderwets stukje tekst. Doe es gek.

Leuk als je mijn "wekelijkse onzin" leest! -Bijna- iedere maandag online. Enjoy!

Muziek kan me echt meenemen naar vroeger. Binnen een fractie van een seconde sta je met één been in een herinnering. Liefdesverdriet, een echt stapnummer of het eerste nummer van 'jullie samen'. Kippenvel momentjes.

Gigi d'agostino; I'll Fly with you https://www.youtube.com/watch?v=d5HZjzL3iCY . GEWELDIG nummer. Ik ben in gedachten direct terug op de dansvloer van mijn oude discotheek. Dé plaatselijke trekpleister waar je moest zijn om een avond flink uit je dak te gaan. Ergens in een gehucht rondom een pittoresk stadje in de Betuwe. Foute rookmachines in de hoek. Je begrijpt, place to be. Waar je hoopte op de aanwezigheid van die ene leuke jongen, want je had niet voor niets 2 uur voor de spiegel gestaan. Met teveel goedkope zoete witte wijn achter de kiezen, pijnlijke voetjes en schor van het lachen & roken (#confession) fietsten we weer naar huis. Maar oh men, wat waren dat leuke avonden... Je was jong en je wilde wat.

De muziek van de Spice Girls; Wannabee https://www.youtube.com/watch?v=gJLIiF15wjQ  brengt mij terug naar de laatste jaren van de basisschool. Sorry mensen, ik stam uit '85. We waren met 10 meiden uit groep 8 de Spice Girls. Van ieder bandlid 2 stuks kinderen. Ik was 1 van de 2 Geri' s. Ofwel, Ginger Spice -voor de kenners onder ons-. De roodharige spring-in-het-veld. Als 2 druppels water dus. Met de kerstviering op school lieten we onze mooiste danspasjes zien (op plateauzolen, wie had ze niet?!) en playbackte we volop mee op de vrolijke noten. Jammer dat er geen foto's meer van zijn... ;). Maar nog altijd word ik zó blij van de Spice Girls. Dit was zeker een gevalletje 'poster boven het bed'. Naast de Backstreet Boys.

Where Is The Love van The Black Eyed Peas. https://www.youtube.com/watch?v=WpYeekQkAdc. Ons nummer. Hét nummer dat grijs gedraaid werd door de radiostations toen manlief en ik net 'iets' hadden. Way back, 10 jaren maar liefst. Als ik dit nummer hoor ruik ik Jean Paul Gaultier in zijn grijze dikke trui. Uh, zijn luchtje dan, niet Jean himself. :) Eindhoven leren kennen op z'n best. Rood peugeotje 306 die zo lekker over de drempels vloog. Pendelen tussen Eindhoven en Tiel en ondertussen zat mijn hele hebben en houwen in een koffer gepropt die ik trouw achter me aan sleepte. Oh, is het écht al zo lang geleden?? Boehoe, ik wil terug!

En nog één, om het af te leren. https://www.youtube.com/watch?v=UO7g3CrG8QA  Woohooo, we staan in de kroeg. Roze maskers van veren, geen besef van tijd en verantwoordelijkheden. Ok, hoogstwaarschijnlijk was het 2 uur 's middags, prima tijdstip om al lallend in de kroeg te hangen. Gewapend met 2 plastic bekertjes bier. Links een, rechts een. Het bier komt in treetjes naar voren vanuit de bar. Goudgele rakkers. Alleen maar zorgen maken over de keuze tussen een frikandel of kroket bij de friet die je nog wilt scoren. Met carnaval mag dit, néé, moet dit. Wat een feest! Je kleren 's avonds stijf van het bier buiten zetten. waar de damp van de rooklucht de volgende ochtend nog vanaf komt. Wanneer is het ook alweer, 1 maart... nu al zin in. Ik zet de muziek alvast aan om in de stemming te komen. ALAAAAAF!