Afgelopen week ben ik meerdere malen op het postkantoor geweest. Met pijn in mijn hart heb ik wat 'oude' laarzen (valt 3 x gedragen ook onder de noemer 'oud'?) en een prachtige rok verkocht via Marktplaats. Deze pak ik netjes in en worden volgens afspraak afgeleverd op het postkantoor. Wat tegenwoordig gewoon de Primera heet. Soms leef ik nog in 1995, sorry mensen voor de verwarring! Ondertussen ben ik ook vaste klant bij de Primera, want het ophalen van pakketjes -geleverd door een niet te noemen groot online warenhuis- gaat mij ook erg goed af. Dat is dan wel weer anno 2013.

Even nog iets anno 1995. Ben ik serieus de enige die nog rondloopt met papieren agenda's? Ik ben eraan verslingerd. Het eenvoudig kunnen bladeren door de weken, even vlug iets noteren of doorkrassen én vooral: het arceren (roze!) van belangrijke evenementen/ afspraken. Ik ben er dol op. Dit kan dus gewoon ook allemaal op mijn telefoon -behalve roze arceren?-, maar toch... ik kom er niet vanaf, die papieren agenda's. Braaf sleep ik ze overal mee naar toe en aan het einde van het jaar maar liefst 2 stuks. Deze week mag mijn agenda van 2013 mag weer bij het oud papier. Of nou ja, eerst beland deze nog even in de la, la, lalalaaaa... mijn trouwe vriend.

5 december, pakjesavond! Euhm, bij ons was het 6 december. Sint had het nou eenmaal erg druk, dus daarin hebben we even een dagje geschoven in de planning. Sint vraagt, wij draaien. Dat kwam voor ons toevallig ook heel fijn uit op een vrijdagavond. Toevallig ja... Op 5 december ben ik wel wezen kijken naar Sinterklaas met zoonlief. Een succes! Waar ik de eerste 5 minuten nog in een wurggreep werd gehouden, werd ik het uur daarna uitgedaagd door mijn zoon om mee te dansen met de pietjes. 100 % vooruitgang zeg ik zo. Jammer dat ik niet mee mocht naar het warme Zuid- Spanje om te overwinteren, volgend jaar weer eens proberen. Enne, die Sinterklaas leek verrekte veel op mijn schoonvader! Het zou toch niet..?

Zaterdagavond speelde PSV weer en ik zal er weinig woorden aan vuil maken, manlief was zacht gezegd not amused. Tóch blijft de sympathie voor de spelers, trainer & club wel overeind. Tenminste nog iets wat overeind blijft. *vreest nu voor leven *. In ieder geval, ik had ook een heerlijk avondje. Zoon in bed, mama languit in de relaxmodus op de bank. Movienight! Ik koos voor Eat, Pray, Love van een jaar of 3 geleden (ik loop altijd een beetje achter de feiten aan) en vond het een heerlijke film. Niet zozeer de film zelf -best langdradig zo nu & dan- maar meer het verhaal erachter. God, superstoer om 'even' naar Italië, India & Bali te gaan voor een jaar en jezelf helemaal resetten en herontdekken. Niets voor mij, alhoewel ik nu spontaan 24/7 zin heb in Italiaans eten. Pasta di mamma!

Verder mocht onze kersboom weer van stal gehaald worden en overleed 'onze' apartheidstrijder Nelson Mandela op 95-jarige leeftijd. Die man had het verdiend om minstens 130 te worden -in gezonde toestand-, maar soms bepaalt het lot helaas anders. Ohja, en ik denk dat ik minstens 2 liter erwtensoep op heb afgelopen week #record. Hij was heerlijk! Thanks mom!

Fijne week allemaal!

Van kleins af aan ben ik al bezig met mijn haar. Welk meisje niet? Ik wilde altijd lang haar, minstens tot op mijn billen, met natuurlijke slag à la Kate Winslet in de film Titanic (zinkscène -halve film dus-). Op één of andere manier is dit nooit gelukt. Getraumatiseerd voor het leven neem ik jullie mee naar mijn haar-verleden.

Het lengterecord record stamt uit mijn kindertijd, haar tot ver over de schouders. Maar tot onder de schouderbladen redde ik nog net niet. Voor mijn doen was het lang, heel lang! Totdat ik besloot dat het stoere korte kapsel van mijn broer ook wel erg leuk was en zo zette de kapster -op mijn eigen verzoek- de schaar in mijn lange blonde lokken. Daarnaast had ik roze oorbelletjes gekregen en deze waren direct goed zichtbaar zonder al dat haar wat ervoor hing. Hartstikke praktisch. Jammer dat de oorbel een week later op de bodem van het plaatselijke zwemparadijs lag... Pijnlijk!

De jaren daarna volgde een periode van het laten groeien & het laten afknippen. Laten groeien & laten afknippen, laten groeien - OK! DUIDELIJK!-. Mijn haar tikte net mijn schouders aan en dan ging de schaar er alweer in. De ene keer een a-symetrisch bobje en de andere keer alleen de puntjes -wat dan ook weer minstens een centimeter of 5 korter was-. Het bleef altijd een beetje op een lengte die geen voldoening gaf... Of zei dat wat over de onrust in mij?! *wijze les*.

Ik was ook nooit een meisje van los haar en nog steeds is Hanneke & los haar geen stabiel huwelijk. Iedere keer weer geprobeerd mijn haren los te hangen à la een nonchalante Francaise, maar het mocht niet baten. Het is gewoon niet aan mij besteed. Het irriteert me, ziet er slonzig uit (bij mij voor alle duidelijkheid!) en is zó niet Hanneke. Een staartje of knotje daarentegen wel, typisch Hanneke. Jaja, ik heb wat zelfkennis opgebouwd na 28 jaar.

Na de middelbare school besloot ik dat een grove slag in mijn 'lange' haren (lees: net tot over de schouders) vast mooi zou staan. Hop, zo impulsief als ik was -ben-, naar de kapper en zo geschiedde mijn eerste permanentje. Geen succes. Ik herhaal: geen succes. Ach, aldoende leert men, toch?!

Mijn haren zelf verven was ook een successtory. Meestal ging dit best ok, een pot bruine verf over geblondeerde haren zetten  zónder roodpigmenten ging altijd prima. Totdat.. je voelt het al aankomen, juist! Een haarverf mét roogpigmenten over blond zetten. Ai.. ik was VUURROOD! Mijn haren dan. En daarna ook mijn hoofd, van schaamte. Heel eerlijk, ik kon er niet helemaal wakker van liggen. Ben als een gek -letterlijk- naar de eerste beste drogist gerend en binnen een uurtje was ik weer brunette. Waarschijnlijk met afgestorven haar en een berg aan chemische bestanddelen in mijn lijf, maar je was jong en je wilde wat.

Gelukkig ben ik de laatste jaren ouder en wijzer geworden. Uiteraard, zo kennen jullie me. Wijs en verstandig. Shut up! Enfin, ik laat mijn haren trouw verven bij mijn vaste kapster. Uiteraard in mijn natuurlijke kleur; blond *schraapt keel*. Zij weet precies wat me wel en niet staat en iedere keer ben ik weer helemaal 'zen' als mijn haar weer in model zit. Niet meer zelf verven of een lok bijknippen. Nee, dat risico durf ik niet meer te nemen, maar toch.. wie kan er zeggen dat ze een lok, haar pony, permanent, bob-line & regenboogcoupe heeft gehad?! Been there, done that. Maar toch, mannen, onderschat dit niet! Het gezegde is niet voor niets; Als je haar maar goed zit.

Een tip die ik je zeker mee wil geven is die van het ondergaan van acupunctuur. En dan een hele specifieke praktijk, waar geen naald aan te pas komt. Ok, heb ik je aandacht?

Afgelopen winter werd mijn hele persoonlijke kring geteisterd met verkoudheidjes en griep. De oorzaak? Zoonlief! Jazeker, iedere dag sleepte meneer rugzakken vol bacillen mee vanuit het kinderdagverblijf en deze werden vervolgens liefdevol verspreid over zijn medebewoners. Zelfs opa's en oma's werden aangestoken. Goed, het was ook een horrorwinter qua griepepidemie... Maar die van ons sloeg alles. In combinatie met veel slaaptekort en een berg aan 'ontzwangerhormomen' -ik verzin het niet- , was het even genoeg voor mijn lijf. Kortom, mijn lijf was niet blij. Haren, nagels & huid hadden even een time-out.

Bloedonderzoeken bij de huisarts leverde niets op. Mijn kapster zag geen kale plekken en ik begon me nu toch wel zorgen te maken (ik bedoel, HALLO... ik zit wel achter de receptie hè!). Zou dit ooit nog goed komen?! *start dramatische muziek*.

En daar was mijn oplossing, via Google nota bene. Acupunctuur. Halleluja! Zonder naalden. Thank the lord! En ook nog eens zeer goed te declareren bij de zorgverzekeraar onder het kopje 'alternatieve geneeswijze'. Onder het mom van 'baat het niet, dan schaadt het niet', wilde ik dit zeker proberen. Wellicht waren mijn klachten in de loop van tijd ook vanzelf over gegaan, maar aangezien ik niet beschik over een dosis engelengeduld werd de afspraak zo ingepland. Laser-acupunctuur here we come!

Waarschijnlijk heb je nu een beeld voor je van een donkere ruimte met wierook en 'new age' muziek op de achtergrond. Realitycheck! Nee dus... Een prachtig oud klooster met frisse witte kamer. Geen wierook en al helemaal geen muziek. Die moet je er dan maar even bij denken ;). Een nuchtere acupuncturist die mij duidelijk vertelde wat ik kon verwachten en mij snel en effectief kon laseren.

Voor mij bestonden de behandelingen uit een intake & irisscan. Vervolgens kreeg ik 4 laser behandelingen in mijn oor & hand, waarbij ik binnen 15 minuten weer buiten stond. Maar wel zónder klachten, damn... hoe deed hij dat?

Voor iedereen die hier voor open staat, zou ik je zeker willen verwijzen naar de site van mijn acupuncturist. Je klachten kunnen uiteenlopen van allergieën tot darmklachten. Van slapeloosheid tot haarpijn. Het enige wat er van je gevraagd wordt, is om jezelf een beetje open te stellen voor deze alternatieve geneeswijze. That's it! Kortom, neem een kijkje op:

www.sian.nl

Afgelopen week ging ik op een rustige maandagmiddag even met manlief & zoon de stad in. Ik was er al op ingesteld dat ik nergens even zou kunnen rondneuzen, want zodra ik ook maar een kledingstuk aanraak staat óf manlief te zuurpruimen óf ligt mijn zoon ergens schreeuwend op de grond. Dat was ook het geval. Zoonlief had de roltrap ontdekt en riep vervolgens na 10 minuten al dat hij 'naaa huiss' wilde. Wie heeft hem dat geleerd?? Ik zag de ZARA aan me voorbij gaan en al trillend van afkickverschijnselen liep ik langs de H&M. Maar het ergste van alles waren de bruine papieren tasjes. Excuses; Tassen. Blauwe letters. PRIMARK. Ze waren overal -ik herhaal- overal! In de stad, parkeergarage, passerende fietsers en voorbijgangers. Wat een marteling. Had me op een plank gelegd en doormidden gezaagd en het effect was hetzelde. Binnenkort maar even rustig terug, zonder man en zoon. Goed plan.

Tevens was ik een dag en nacht kindloos. Mijn ouders wilden hem graag een etmaal voor zichzelf, dus met alle liefde en plezier stond ik mijn zoon af. Ik moet eerlijk zeggen dat ik hem tóch wel een beetje miste, vooral op de momenten dat het stil was in huis. Dan denk je zachtjes te moeten doen omdat hij slaapt, totdat je realiseert dat hij een nachtje weg is.  Verder heb ik heerlijk genoten van mijn vrije tijd. Alles ging 10 x zo snel en ik hoefde niemand gestrekt de supermarkt uit te dragen. Wel vroegen mijn man en ik ons af wat we die 8 jaar lang samen allemaal gedaan hebben zonder kind?! Zo vreemd, dat is bijna niet meer voor te stellen. Belangrijk detail: we sliepen uit. Een heel uur maar liefst, tot 7.00.

Check dit plaatje even. Deze kreeg ik doorgestuurd van een vriendin en ik kan alleen maar zeggen: So true! Ik geloof dat 98% van de vrouwen dit wel herkent, lang leve de hormonen!

Vrijdagavond ging ik uit eten bij Butler & co op de kerkstraat in Eindhoven. Een absolute aanrader. Het concept is net even iets anders dan standaard. Geen kaart, maar een dagmenu van de chefkok. Uiteraard kun je wel wat switchen met de gerechten, maar in principe is het 'take it or leave it'. Ik koos voor een driegangen diner en dat was heerlijk. Helaas geen foto's genomen, maar ik had o.a. een rundertartaar, stukje hert om het gezellig te houden en als afsluiter een toetje van chocola en uh... heel veel meer. Ik vond het een waar kunstwerk wat ik op mijn bord kreeg en werd verrast door onverwachte smaken zoals kokos en buikspek. Over de amuses & wijnen nog maar niet te spreken. Sterwaardig, absoluut! Om vervolgens bier te drinken in de kroeg, geweldige combi. Houd ervan.

Als afsluiter van de week een heuse doop. De nieuwste aanwinst in onze familie, mijn kleine neefje, werd gedoopt. Een bijzondere gebeurtenis waar ik als peettante (!) zeker bij aanwezig wilde/ moest zijn :). *trots* Niet gehuild. *wederom trots* , ik werd afgeleid door mijn eigen zoon die opeens vrolijk "hallo omaaaa" begon te schreeuwen door de preek heen. Whoeps. Daarna stonden we natuurlijk met een borrel in de hand om dit te vieren, want dit konden we niet zomaar voorbij laten gaan. Niet gesprongen op de trampoline, maar wél een gezellige afsluiter van de week.

Een fijne week!

Dit wil ik toch even met je delen op deze zonnige zondagochtend, want ik had het niet durven dromen, maar het is toch echt zo... Voor mijn eerste maand als 'blogger' (hoe leuk klinkt dat) heb ik maar liefst 800 unieke bezoekers op mijn website gehad en daarbij 2072 bezoekjes van jullie allemaal. Alleen al afgelopen maand! WOW! Dus bij deze, THANK YOU!

Ontzettend leuk om alle (positieve) feedback te horen & lezen en het motiveert als een dolle. Vanaf nu probeer ik minimaal 3 blogs per week af te leveren op mijn site. Ik vind het erg leuk om te doen, dat scheelt weer. Het is niet zo dat ik mezelf ertoe moet zetten om te gaan bloggen. Integendeel, het houdt me echt van de straat jongens! Mijn dank is groot.

Fijne zondag allemaal en leuk als je mijn site blijft volgen! This is just the beginning... :)